Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΜ



Φτάσαμε και σ’ αυτό το φαινόμενο σ’ αυτό τον τόπο.
Το ίδιο το κράτος, ο ίδιος ο Γενικός Εισαγγελέας να κλείνουν τα μάτια με διάφορες δικαιολογίες στην παρανομία.



Είναι καινοφανές αυτό που γίνεται με τον γενικό εισαγγελέα ο οποίος νομιμοποιεί την άγνοια του νόμου!
Και δεν μιλούμε για μια τροχαία παράβαση, δεν μιλούμε για κάτι ασήμαντο.

Μιλούμε για ξεκάθαρη παραβίαση του άρθρου 55 του Ποινικού Κώδικα που υπό άλλες περιπτώσεις ο παραβιάσας θα βρισκόταν πίσω από τα σίδερα.

Αναφέρομαι στην αναφορά του Κώστα Κληρίδη ότι  δεν θα διώξει ποινικά κανένα μέλος του ΕΛΑΜ παρά το γεγονός ότι οι καταγγελίες του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ για ασκήσεις στρατιωτικού τύπου αποδείχθηκαν έγκυρες.

Όντως παρανομούσαν…

Η έρευνα που έγινε στη βάση των καταγγελιών του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ ότι το ΕΛΑΜ προέβαινε σε παράνομες δραστηριότητες έδειξε ότι οι καταγγελίες ήταν ορθές.
Όμως, δεν αποφάσισε την άσκηση δίωξης διότι… τα παιδιά είχαν άγνοια του νόμου!

Σύμφωνα με την επιστολή που έστειλε ο Γενικός Εισαγγελέας στο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ,
«τα αποτελέσματα της διερεύνησης, η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα, κατέδειξαν τρία πράγματα:
1. Ότι μέρος των πληροφοριών δεν συνδεόταν καθόλου με διερευνώμενα ή με οποιαδήποτε αδικήματα.
2. Άλλο μέρος των πληροφοριών και των συλλεγέντων στοιχείων καταδεικνύουν προς το ενδεχόμενο διάπραξης κατά καιρούς συγκεκριμένων αδικημάτων από διαφορετικά πρόσωπα κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων κ.λπ., πλην όμως, είτε δεν υπήρχε περί τούτου επαρκής μαρτυρία, είτε αυτόπτες μάρτυρες ή οι παραπονούμενοι δεν επιθυμούσαν να καταθέσουν στην Αστυνομία ή στο Δικαστήριο».

Στο σημείο 3 της επιστολής του ο Κ. Κληρίδης παραδέχεται ότι από τη διερεύνηση προέκυψαν ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον μελών του ΕΛΑΜ.

«3. Επαρκής μαρτυρία φαίνεται να υπήρχε αναφορικά με το ενδεχόμενο διάπραξης αδικημάτων κατά παράβαση του άρθρου 55 του Ποινικού Κώδικα από αναγνωρισθέντα πρόσωπα τα οποία παρουσιάζονται να είναι μέλη του ΕΛΑΜ. Αυτά τα αδικήματα αναφέρονται σε απαγορευμένες πράξεις εκγύμνασης στη χρήση όπλων, εκγύμνασης σε στρατιωτικά γυμνάσια κ.λπ.
Ουσιαστικά το μόνο ενδεχόμενο διάπραξης ή προώθησης για δίωξη ποινικών αδικημάτων περιοριζόταν στα πιο πάνω αδικήματα».

Παραδέχεται με άλλα λόγια ο ίδιος ο Γενικός Εισαγγελέας ότι όντως το ΕΛΑΜ παραβιάζει τον ποινικό κώδικα.

Τους απαλλάσσει η άγνοια!!!
Και ενώ ο Γ. Εισαγγελέας παραδέχεται ότι υπάρχει ξεκάθαρη παραβίαση του ποινικού κώδικα δεν συνιστά τη δίωξη όσων εμπλέκονται αλλά να τους γίνει μόνο μία παρατήρηση επειδή δεν γνώριζαν ότι απαγορευόταν!

Ιδού η σχετική αναφορά:
«Επειδή, όμως, ομολογουμένως οι απαγορευτικές πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα δεν είναι ευρέως γνωστές στο κοινό, έδωσα οδηγίες προς την Αστυνομία όπως επί του παρόντος μη προβεί σε καμία ποινική δίωξη και όπως προχωρήσει στην έκδοση ανακοίνωσης με την οποία να γνωστοποιεί ότι η ενασχόληση με τις πιο πάνω ενέργειες (σ.σ. εκγύμναση στη χρήση όπλων, εκγύμναση σε στρατιωτικά γυμνάσια κ,λπ.) συνιστά ποινικό αδίκημα δυνάμει του Νόμου, τις πρόνοιες του οποίου και θα εφαρμόζει αυστηρά η Αστυνομία σε οποιαδήποτε μελλοντική περίπτωση».

Η ενέργεια του Γενικού Εισαγγελέα είναι απαράδεχτη απ’ όλες τις απόψεις.
Παραβιάζει το Σύνταγμα που λέει ότι η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί ελαφρυντικό ούτε απαλλάσσει κάποιον από μια κατηγορία.

Θιγμένος ο Γ. Εισαγγελέας

Ακούγοντας τον Κώστα Κληρίδη το Σάββατο 29 Μαρτίου στον ΑΣΤΡΑ, δεν ήξερα αν θα έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω.

Δικαιολόγησε ως απόλυτα σωστή την απόφαση του και παρουσιάστηκε μάλιστα θιγμένος από τις κριτικές που του έγιναν.
Με ελαφρά τη καρδία ο Κ. Κληρίδης είπε ότι ούτε ο ίδιος είχε υπόψη του ότι ήταν παράνομο να κάνεις στρατιωτικά γυμνάσια και θεώρησε σωστό να ενημερώσει το κοινό για το ότι είναι παράνομο κάτι τέτοιο και μετά να λάβει οποιαδήποτε μέτρα!!!

Πού ξανάγινε αυτό;
Σε ποια χώρα στον κόσμο έγινε ποτέ κάτι τέτοιο;

Από εδώ και πέρα, είπε, θα εφαρμοστεί αυστηρά ο νόμος σε όποιον τον παραβιάσει!

Ρωτώ, δεν είναι δικαιολογημένη η οποιαδήποτε αντίδραση προς την απόφαση του;
Δεν δίνει το δικαίωμα στο ΕΛΑΜ να σταματήσει στο εξής τις ασκήσεις ή να τις κάνει με μεγαλύτερη προφύλαξη;

Γιατί όλη αυτή η σπουδή από μέρους του;

Γνώριζε το ΕΛΑΜ

Προς απογοήτευση όμως του Γενικού Εισαγγελέα, του υποδεικνύω ότι το ΕΛΑΜ γνώριζε ότι αυτό για το οποίο το κατηγορούσε το ΑΚΕΛ ήταν παράνομο.
Απόδειξη αποτελούν οι απαντήσεις του προς το ΑΚΕΛ όπου έλεγαν ότι δεν παρανομούσαν καθώς και το ότι προσέφυγαν στο δικαστήριο εναντίον του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.

Επομένως το ΕΛΑΜ είχε πλήρη γνώση και επίγνωση ότι παρανομούσε.

Θεωρώ ότι η όλη ενέργεια του Γενικού Εισαγγελέα (εκουσίως ή ακουσίως) αποτελεί μια υποβοηθητική ενέργεια προς το ΕΛΑΜ.
Κι αυτή η υποβοηθητική ενέργεια προστίθεται στο άλλοθι που τους έδωσαν ο αρχιεπίσκοπος, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Ιωνάς Νικολάου, ο Κυριάκος Κενεβέζος, ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου και άλλοι παράγοντες της Δεξιάς.

Είναι πραγματικά λυπηρό που όλοι αυτοί συνέβαλαν στην εκκόλαψη του αυγού του φιδιού.

Και αυτοί φέρουν εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη.

Υ.Γ.: Το ΕΛΑΜ για άλλη μια φορά πιάστηκε ψευδόμενο.
Ο πρόεδρος του  Χρ. Χρήστου δήλωνε με στόμφο ότι δεν υπήρχαν κρανοφόρα μέλη του.
Κι όμως, το βίντεο που το ίδιο το ΕΛΑΜ ανάρτησε στην ιστοσελίδα του, δείχνει ότι ο πρόεδρος τους δεν λέει την αλήθεια.
Απόδειξη αποτελεί το βίντεο που παραθέτω.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Τι γράφουν τα Τουρκικά σχολικά βιβλία για την Ελληνική Επανάσταση του 1821... (Προσθήκη)




Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία.
Τα σχόλια  και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ.,Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους “Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του. ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ.  Εκκρεμές” (ηλεκτρονική μορφή κειμένου από 24grammata.com)
Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1820-1829), κατά το Τουρκικό εγχειρίδιο
Οι Έλληνες1, οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια2 απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα3, στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία.
Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή4. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομοι5.
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων6. Ορισμένοι μάλιστα Έλληνες άρχοντες από το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως προωθούνταν σε θέσεις ηγεμόνων της Βλαχίας και της Μολδαβίας7.
Σε σχέση με τους άλλους χριστιανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι. Οι σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τη Ρωσία κατά τον 18ο αιώνα συντέλεσαν στη διάδοση εθνικοαπελευθερωτικών ιδεών μεταξύ τους8. Στην πραγματικότητα οι Ρώσοι ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου9 ξεσήκωναν τους Έλληνες σε κάθε ευκαιρία εναντίον του οθωμανικού κράτους. Όταν στη διάρκεια της εκστρατείας του 1768 ο ρωσικός στόλος είχε καταπλεύσει στην Πελοπόννησο, οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει, αλλά η επανάσταση είχε κατασταλεί αμέσως10. Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης τα ελληνικά πλοία υπό τουρκική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα παντού και μονοπώλησαν το εμπόριο της Μεσογείου11. Έτσι πλούτισαν πολλοί Έλληνες που ζούσαν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (όπως η Μασσαλία, η Τεργέστη, η Οδησσός) και ίδρυσαν στην Ελλάδα πολλά σχολεία και διέδωσαν σ’ όλους τους Έλληνες τις ιδέες της εθνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Τις ιδέες τις ενίσχυσε η Γαλλική Επανάσταση. Τέλος οι Έλληνες ίδρυσαν μια μυστική οργάνωση που στόχευε στην απόκτηση της ανεξαρτησίας τους και ονομαζόταν Εθνική Εταιρεία12.
Η Εθνική Εταιρεία ιδρύθηκε αρχικά το 1814 στην Οδησσό από τρία άτομα (δύο Έλληνες και ένα Βούλγαρο)13. Ουσιαστικός στόχος της ήταν η επανίδρυση της αρχαίας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας14. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο τσάρος της Ρωσίας ήταν πληροφορημένοι σχετικά με την ίδρυση της Εταιρείας.
Η Εθνική Εταιρεία ενδυναμώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και ίδρυσε πολλά παραρτήματα στην Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Οι κυριότεροι εύποροι και φωτισμένοι Έλληνες έγιναν μέλη της, ανάμεσά τους και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως15. Αρχηγός της ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γιος του πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας και υπασπιστής του τσάρου.
Χάρη στις ενέργειες της Εθνικής Εταιρείας οι Έλληνες είχαν προετοιμαστεί πλήρως για να επαναστατήσουν. Δεν άφηνε όμως περιθώριο για να ξεσπάσει η επανάσταση ο Αλή πασάς16, βαλής των Ιωαννίνων, που ήταν γνώστης όλων των δραστηριοτήτων της Εταιρείας. Όταν πάντως ο Αλή πασάς έκανε τη δική του επανάσταση εναντίον του σουλτάνου, οι Έλληνες επωφελήθηκαν: ενώ οι οθωμανικές δυνάμεις ήταν απασχολημένες μ’ αυτόν, η Εθνική Εταιρεία αποφάσισε να ξεσπάσει η επανάσταση.

Σημειώσεις/ επεξηγήσεις
1  Χρησιμοποιούνται δύο λέξεις στο τουρκικό κείμενο για την απόδοση του όρου «Έλληνες», “Rum” και “Yunan”. Η πρώτη αποδίδεται γενικά στους Έλληνες της Τουρκοκρατίας: ρωμιούς, ραγιάδες, ενώ η λέξη Yunan = Ίωνες, χαρακτηρίζεται η Ελληνική Επανάσταση και το ελληνικό κράτος. Με τον όρο “Rum” χαρακτηρίζεται και σήμερα η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως.
Για ένα μεγάλο διάστημα Ρούμελη ονομαζόταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό οθωμανικό κράτος (Rum-eli, χώρα των Ρωμαίων, Ρωμιών, Ελλήνων, πρβλ. Ρωμυλία). Το άλλο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ασιατικό, ονομαζόταν Anadolu (Ανατολή).
2  Το θέμα των προνομίων είναι αρκετά σκοτεινό ως προς την έκταση και την εφαρμογή σε διάφορες περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Βασικό στοιχείο για την εκχώρησή τους υπήρξε η ειδική μνεία στο Κοράνι για τους λαούς της Βίβλου, χριστιανούς και εβραίους. Εδώ λαμβάνονται με την ευρεία έννοια, της παραχωρήσεως δηλαδή ελευθερίας σχετικά με τη θρησκεία, τη γλώσσα, την κοινοτική διοίκηση και άλλα, που ποίκιλλαν κατά τον τρόπο παροχής, το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής. Η πολιτική των προνομίων χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους για να ενισχυθεί το ανθενωτικό πνεύμα των Ορθοδόξων.
Στο κείμενο, πάντως, έμμεσα τονίζεται η «αχαριστία» των Ελλήνων, οι οποίοι, μολονότι είχαν περισσότερα προνόμια, επηρεασμένοι από τους ξένους, επαναστάτησαν.
3. Εννοεί τη Στερεά Ελλάδα.
4.  Βλέπε 15η παρατήρηση του βουλγαρικού κειμένου.
5.  Προφανώς υπονοούνται τα προνόμια και οι οικονομικές διευκολύνσεις (αχτναμέδες) που χορηγήθηκαν σε ορισμένες περιοχές, όπως τα νησιά (Χίος, Κυκλάδες), η Ήπειρος (Γιάννενα, Ζαγοροχώρια), η Μακεδονία (Μαντεμοχώρια), που παράλληλα εξασφάλιζαν και τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γ. Κοντογεώργη, 1983, σ. 15. Αντίθετα η Πελοπόννησος δεν έχει προνομιακό καθεστώς και αρχικά παραχωρείται σε Τούρκους τιμαριώτες (βλ. Ι.Ε.Ε., ΙΑ΄, σ. 207). Τον 18ο αι. μεγάλες εκτάσεις κατέχουν Τούρκοι ιδιώτες στο Ναύπλιο, Μεθώνη, Κορώνη (Ι.Ε.Ε. σ. 210), ενώ όλη η Πελοπόννησος διαιρείται σε 24 βιλαέτια, Μ.Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν 1715-1821,  ανατύπωση, Αθήνα 1978, σ. 99. Διοικείται από το «μόρα-βαλεσή» ως πασαλίκι με κέντρο την Τριπολιτσά. Ιδιότυπη εξαίρεση αποτελεί μόνο η Μάνη, που υπάγεται στη δικαιοδοσία του Καπουδάν πασά και αυτοδιοικείται από ντόπιο καπετάνο, τον «μανιάτ-μπέη» (1776-1821), Π. Καλονάρου, Μάνη, εδ. Π. Πατσιλινάκος, Αθήνα 1981, σ. 57.
6  Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης επάνδρωσαν σε μεγάλο βαθμό τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν ως διερμηνείς (δραγουμάνοι).
7  Η ευνοϊκή μεταχείριση των Φαναριωτών από το σουλτάνο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της εκτίμησης και της ειδικής μεταχείρισης που είχαν οι Έλληνες από την Υψηλή Πύλη. Άρα το συμπέρασμα για το μαθητή είναι εύλογα η αχαριστία των Ελλήνων προς τον «ευεργέτη» τους σουλτάνο. Αποσιωπάται τελείως η αδήριτη αναγκαιότητα που επέβαλε τους Φαναριώτες στην τουρκική διοίκηση ως Μεγάλους Διερμηνείς και ως ηγεμόνες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες (1709-1821). Η ανάγκη επικοινωνίας με τις χώρες της Δύσης (συνθήκες-διομολογήσεις) κατέστησε απαραίτητη την παρουσία των γλωσσομαθών Φαναριωτών, μια και το Κοράνι απαγόρευε την εκμάθηση γλωσσών των απίστων.
8  Οι απελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων θεωρούνται κινήματα που προήλθαν αποκλειστικά και μόνο από την επαφή των Ελλήνων με τη Ρωσία. Αγνοούνται όλα τα επαναστατικά κινήματα πριν από τον Μεγάλο Πέτρο. Τον 15ο αι. κατά τον τουρκοβενετικό πόλεμο επαναστατεί η Πελοπόννησος. Τον 16ο αι. η Ήπειρος και η Πελοπόννησος, παραμονές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου (1571). Από το 1600 έως το 1611 ο επίσκοπος Διονύσιος Τρίκκης, ο «Σκυλόσοφος», ξεσηκώνει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο.
9  Είναι η εποχή που ο Μεγάλος Πέτρος αναπροσαρμόζει την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αναζητώντας παράθυρο στο Νότο, και καλεί τους Έλληνες «εις το ασκέρι του και εις το μεγάλο φλάμπουρό του». Από τότε διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων θα έρθει από το ξανθό γένος του Βορρά, και αρχίζουν να διαδίδονται οι προφητείες του Αγαθάγγελου, Κ.Ν. Σάθα, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, Αθήνησι 1869, σ. 213.
10 Πρόκειται για τα Ορλωφικά κατά τη διάρκεια του Α΄ επί Μεγάλης Αικατερίνης Ρωσοτουρκικού πολέμου (1767-1774), που κλείνει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, Τ. Αθ. Γριτσοπούλου, Τα Ορλωφικά, εν Αθήναις 1967.
11  Τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι χάρη στη ρωσική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα τα ελληνικά πλοία. Η εμπορική και ναυτιλιακή ανάπτυξη των Ελλήνων οφείλεται φυσικά και στη γενικότερη οικονομική και πολιτική συγκυρία στη Μεσόγειο. Επισημαίνουμε ενδεικτικά ορισμένα γεγονότα: την παρακμή της Βενετίας, τη ναυτολόγηση Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τις ελληνικές παροικίες, την αδράνεια του εμπορικού αγγλογαλλικού στόλου λόγω των πολέμων, την πλήρη αδιαφορία των οθωμανικού στρατιωτικού κράτους για το θαλασσινό εμπόριο. Ασφαλώς σπουδαίο ρόλο έπαιξε και η ναυτική παράδοση των Ελλήνων. Με ιδιαίτερη συμφωνία (1783), που ουσιαστικά ήρθε ως επεξήγηση των ασαφειών της προηγούμενης συνθήκης (1774), τα ελληνικά πλοία με ρωσική σημαία απέκτησαν το δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας στα Στενά.
12  Έτσι αποδίδεται η Φιλική Εταιρεία.
13  Προφανώς το σλαβοκατάληκτο όνομα του Γιαννιώτη εμπόρου Αθανασίου Τσακάλωφ οδήγησε τον Τούρκο συγγραφέα να εκλάβει ως Βούλγαρο τον πιο μορφωμένο Έλληνα από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, του οποίου ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα. Ο Τσακάλωφ είναι γιος του Γιαννιώτη εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, που μετοίκησε στη Μόσχα για εμπορικούς λόγους και άλλαξε το όνομά του από Τσακάλογλου στο «ρωσοπρεπές» Τσακάλωφ, κατά τη συνήθεια της εποχής.
14  Ο στόχος της Φιλικής δεν είναι σαφής. Σύμφωνα με την προκήρυξή της «η Εταιρεία συνίσταται από καθ’ αυτό Έλληνας φιλοπάτριδας και ονομάζεται Εταιρεία των Φιλικών. Ο σκοπός των μελών αυτής είναι η καλυτέρευση του Έθνους και, αν ο Θεός το συγχωρέσει, η ελευθερία του» (από κείμενο της Φιλικής στα κρατικά αρχεία της Ρουμανίας, που δημοσιεύτηκε στα Ντοκουμέντα για την ιστορία της Ρουμανίας, τ. Δ΄ σσ. 32-39, βλ. Η Επανάσταση του ’21. ΚΜΕ σ. 76). Η ελληνική άποψη είναι ότι μοναδικός «σκοπός της Φιλικής ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας και πέρα από αυτό δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι αποφασίστηκε οτιδήποτε άλλο, π.χ. ποιο θα ήταν το καθεστώς της ανεξάρτητης Ελλάδας βασιλεία ή αβασίλευτη δημοκρατία» (Ι.Ε.Ε., τ. ΙΑ΄, σ. 425).
15  Νεότερες έρευνες πιστοποιούν τη σχέση του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ με τους Φιλικούς, Θ. Ζώρα, Ο απαγχονισμός του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ εις έκθεσιν του Ολλανδού επιτετραμμένου Κωνσταντινουπόλεως, Παρνασσός ΙΒ (1976), 127-138. Αντίθετα ο τσάρος, που αρχικά αγνοεί την ύπαρξη της Εταιρείας, θα αντιταχθεί στα σχέδια του Υψηλάντη και των Φιλικών, όπως μαρτυρεί ο Καποδίστριας, απαντώντας σε επιστολή Έλληνα της Οδησσού, Βλ. Μέντελσον-Μπαρτόλδυ, σ. 52.
16  Πράγματι από τους βασικούς λόγους που επέβαλαν την επίσπευση της Επανάστασης ήταν η εμπλοκή της Πύλης σε πόλεμο με τον Αλή πασά. Αλλά ο Αλής ήταν εκείνος που περίμενε εναγωνίως την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, όπως μαρτυρεί και το αλβανικό εγχειρίδιο (σ. 162), το οποίο αναφέρει ότι ο Αλής βοήθησε τη Φιλική Εταιρεία και ανυπομονούσε να ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση στο Μωριά, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν την Άνοιξη του 1820 η Πύλη τον καταδίκασε σε θάνατο, στήριξε τις ελπίδες του στους σαράντα χιλιάδες στρατιώτες του· ήλπιζε μάλιστα ότι ο σουλτάνος θα ζητούσε να συμβιβαστεί μαζί του.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Πάλι μας βάζουν γυαλιά οι Τ/κύπριοι εκπαιδευτικοί




Για άλλη μια φορά οι Τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί βάζουν γυαλιά στους δικούς μας εκπαιδευτικούς.

Πριν αναφερθώ σε αποφάσεις που έλαβε το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο στα κατεχόμενα, θέλω να θυμίσω μερικά πράγματα.

Το λέω με λύπη αλλά δεν θέλω να είμαι απόλυτος διότι όσα θα πω δεν αφορούν όλους τους εκπαιδευτικούς μας.

Αν συγκρίνουμε τους Ε/κύπριους με τους Τ/κύπριους εκπαιδευτικούς, θα διαπιστώσουμε ότι οι δεύτεροι είναι καταθλιπτικά πολύ πιο μπροστά από τους πρώτους.
Κι αυτό το λέω με μεγάλη θλίψη.

Οι Τ/κύπριοι εκπαιδευτικοί

Στα κατεχόμενα η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, όλων των βαθμίδων αγωνίζεται και προσπαθεί να απαλλαγεί από την κατοχή με διάφορους τρόπους.
Δεν απουσιάζουν από καμιά πολιτική ή άλλη εκδήλωση που στοχοποιεί την κατοχή και τα εξαρτήματα της.
Σε κάθε εκδήλωση παρουσιάζονται δυναμικά και με ξεκάθαρα συνθήματα.

Μπήκαν επικεφαλής στον αγώνα για αλλαγή των βιβλίων ιστορίας και το πέτυχαν επί Ταλάτ, απαλλάσσοντας τα σχολικά βιβλία από το εθνικιστικό περιεχόμενο.
Και προχώρησαν σ’ αυτή την ενέργεια παρά τις κατηγορίες και τις επιθέσεις που δέχθηκαν για δήθεν παραχαράξεις της ιστορίας, δήθεν αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας των Τ/κυπρίων και για προδοσία των δήθεν εθνικών πόθων.

Εισηγήθηκαν και πρωτοστάτησαν στην ανταλλαγή επισκέψεων μαθητών των Ε/κυπριακών και Τ/κυπριακών σχολείων.

Μετέχουν οργανωμένα και ενεργά σε δικοινοτικές οργανώσεις και σωματεία και αναπτύσσουν αξιοσημείωτη δράση.

Οι Ε/κύπριοι εκπαιδευτικοί

Οι Ε/κύπριοι εκπαιδευτικοί πρωτοστατούν προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Πέρα από κάποιες φραστικές διακηρύξεις, δεν τους είδαμε ποτέ να πρωτοστατήσουν σε αντικατοχικές εκδηλώσεις.

Απουσιάζουν (ως οργανωμένα σύνολα) από κάθε αντικατοχική εκδήλωση και περιορίζονται σε κάποιες νερόβραστες εκδηλώσεις εντός των σχολείων.

Ήταν οι πρώτοι που αντέδρασαν στις αλλαγές στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.
Σε αντίθεση με τους Τ/κύπριους συναδέλφους τους, πρωτοστάτησαν και τέθηκαν επικεφαλής του πολέμου εναντίον της συγκεκριμένης προσπάθειας.
Γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο να αφαιρεθεί οτιδήποτε, προπαγάνδιζαν για δήθεν αφαίρεση από τα βιβλία πτυχών της ιστορίας μας που τόνιζαν την ελληνικότητα μας!

Αρνήθηκαν με κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο την εισήγηση για ανταλλαγή επισκέψεων μαθητών στις δύο πλευρές, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αν πάνε στα κατεχόμενα οι μαθητές μας θα… αλλοτριωθούν από την κατοχή!

Δεν μετέχουν οργανωμένα και ενεργά σε καμιά δικοινοτική οργάνωση ή σωματείο.

Προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα πού οφείλεται αυτή η κατάσταση αλλά απάντηση δεν βρίσκω.

Σημαντικές αποφάσεις εκπαιδευτικών στα κατεχόμενα

Σήμερα Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014 πληροφορηθήκαμε από τον συνεργάτη του ΑΣΤΡΑ στα κατεχόμενα, Χασάν καφετζίογλου κάποιες σημαντικές αποφάσεις του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου που λήφθηκαν τις τελευταίες μέρες.
Σημειώνω ότι στο Συμβούλιο αυτό μετέχουν στελέχη του λεγόμενου Υπουργείου Παιδείας, οι οργανώσεις των εκπαιδευτικών και οι συντεχνίες.

Ελληνική γλώσσα

Η πρώτη σημαντική απόφαση αφορά την διδαχή της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία των κατεχομένων.
Όπως μετέδωσε ο Χασάν Καφετζίογλου, τα ελληνικά θα διδάσκονται υποχρεωτικά σε όλα τα δημοτικά σχολεία της κατεχόμενης Κύπρου.

Κατάργηση του όρκου

Άλλη απόφαση αφορά την κατάργηση του πρωινού όρκου των μαθητών.
Όπως στα δικά μας σχολεία υπάρχει η πρωινή προσευχή, στα κατεχόμενα οι μαθητές κάθε πρωί έδιναν ένα όρκο με καθαρά εθνικιστικό περιεχόμενο.
Ανάμεσα σ’ άλλα ο όρκος αυτός έλεγε ότι «Είμαι Τούρκος και θα δώσω το άπαν των δυνάμεών για να διατηρηθεί το Τουρκικό Έθνος σε κάθε γωνιά του κόσμου».
Σύμφωνα με την απόφαση, αυτός ο όρκος καταργείται από τα σχολεία.

Όχι στη θεολογική σχολή

Η τρίτη απόφαση αφορά την απαγόρευση λειτουργίας της Θεολογική Σχολή Χαλάλ Σουλτάν.
Η σχολή αυτή ξεκίνησε να κτίζεται με χρήματα της τουρκικής κυβέρνησης.
Το καλοκαίρι του 2012 υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις στα κατεχόμενα από τους εκπαιδευτικούς που εναντιώνονταν στην ίδρυση τέτοιων σχολών.
Το Συμβούλιο αποφάσισε να μην επιτρέψει τη λειτουργία της σχολής, τα κτίρια της οποίας είναι ακόμα υπό ανέγερση.

Ακούγοντας την είδηση διερωτήθηκα ποια θα ήταν η στάση των δικών μας εκπαιδευτικών αν τίθεντο ενώπιον τους παρόμοια ζητήματα.
Σίγουρα θα είχαμε τις ακριβώς αντίθετες αποφάσεις από αυτές που έλαβαν οι Τ/κύπριοι εκπαιδευτικοί.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στα κατεχόμενα, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προχώρησε στο διορισμό του νέου υπουργού Παιδείας για τον οποίο δήλωσε περήφανος ο αρχιεπισκοπος!
Κι αυτό, διότι, όπως είπε, είναι άνθρωπος της Εκκλησίας, είναι μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής (της Φανερωμένης αν δεν κάνω λάθος) και μέλος της θρονικής επιτροπής.

Τα συμπεράσματα δικά σας…