Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ΙΣΧΥΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ


Ανεπανάληπτες στιγμές έζησαν την Παρασκευή 28Ιανουαρίου 2011τα κατεχόμενα με την γιγάντια διαδήλωση και η γενική απεργία των Τουρκοκυπρίων.
Η διαδήλωση αποτελεί ακόμα ένα χαστούκι σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι όλοι οι Τούρκοι είναι το ίδιο, ότι έχουν συμβιβαστεί με την κατοχή και ότι δεν τους ενδιαφέρει η λύση του κυπριακού.

Η γενική απεργία και η διαδήλωση ήταν το αποτέλεσμα άλλων κινητοποιήσεων που έγιναν τις τελευταίες μέρες και στρέφονταν κατά της πολιτικής που εφαρμόζει η Τουρκία στους Τουρκοκύπριους.

Είναι σημαντικό ότι σε αυτή τη μεγαλειώδη εκδήλωση έλαβαν μέρος όλες σχεδόν οι Τουρκοκυπριακές οργανώσεις και κόμματα με εξαίρεση τα ακροδεξιά σχήματα.

Πέραν των 25 χιλιάδων ατόμων από 30 περίπου συνδικαλιστικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και τέσσερα αντιπολιτευόμενα κόμματα, έδωσαν το παρόν τους στο συλλαλητήριο στην πλατεία Ινονού.
Το συλλαλητήριο διοργάνωσε Τουρκοκυπριακή συνδικαλιστική πλατφόρμα, χαρακτηρίζοντάς το Συνάντηση για την κοινωνική επιβίωση ενάντια στο οικονομικό πακέτο της λεγόμενης Κυβέρνησης.

Οι Τουρκοκύπριοι κατηγορήθηκαν ότι στρέφονταν εναντίον της «μητέρας Τουρκίας» μια κατηγορία που αντιμετωπίζει όποιος τάσσεται εναντίον της κατοχής ή της επικυριαρχίας της Άγκυρας στα κατεχόμενα.

Το πολιτικό χρώμα του συλλαλητηρίου φαινόταν και από τα συνθήματα στην κεντρική εξέδρα:
«Δεν υπάρχει σωτηρία μόνοι μας ή όλοι μαζί ή κανένας»,
ενώ μεταξύ των συνθημάτων των διαδηλωτών ήταν
«Αυτή η πατρίδα είναι δική μας, εμείς θα την διοικήσουμε»,
«Δουλειά, ψωμί, ελευθερία, ειρήνη», και
«Αγκυρα δεν θέλουμε ούτε τα λεφτά σου».

 Στο συλλαλητήριο εγκρίθηκε διακήρυξη στην οποία τονίζεται ότι δεν γίνονται ανεκτές πρακτικές που έχουν στόχο τον κοινωνικό αφανισμό.

Υποστηρίζεται επίσης η επίλυση του Κυπριακού σε σύντομο χρονικό διάστημα, στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και η ανάγκη να πάρουν οι Τουρκοκύπριοι τη θέση τους διεθνώς.

Δηλώσεις Τ/κυπρίων πολιτικών στον ΑΣΤΡΑ

Μιλώντας στον ΑΣΤΡΑ ο Πρόεδρος του κόμματος Κοινοτική Δημοκρατία Μεχμέτ Τσακιντσί είπε ότι η διαδήλωση των Τουρκοκυπρίων σήμερα αφορούσε την προσπάθεια διατήρησης της Τουρκοκυπριακής τους ταυτότητας και να καταδείξουν ότι θέλουν να ορίζουν τον τόπο τους.

Ο κ. Τσακιντζί είπε ότι η Τουρκία θα βρει απέναντι της τις οργανώσεις και τα κόμματα που έλαβαν μέρος στο συλλαλητήριο, αν προσπαθήσει να επιβάλει δικά τις οικονομικά μέτρα.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος Φερτί Σαπίτ Σογιέρ, μιλώντας επίσης στον ΑΣΤΡΑ είπε ότι οι Τουρκοκύπριοι εξακολουθούν να θέλουν μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού για να ζήσουν μαζί και ειρηνικά με τους Ελληνοκύπριους.

Στόχος, είπε, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να επιτύχουν ένα ειρηνικό πλαίσιο διαβίωσης και των δύο κοινοτήτων.

Ο κ. Σογιέρ είπε ότι όταν το 2003 όταν οι Τουρκοκύπριοι διαδήλωναν για επανένωση της Κύπρου, το μήνυμα δεν λήφθηκε από της Ελληνοκυπριακή πλευρά, σημειώνοντας ότι το σημερινό μήνυμα θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά.

Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν στον ΑΣΤΡΑ ο Σερντάρ Ντενκτάς και άλλοι Τ/κύπριοι πολιτικοί.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ


Επέλεξα σε αυτή την ανάρτηση να παραθέσω ένα κείμενο από την εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» από τη στήλη «Με άποψη» και με τίτλο «Όλοι στο ίδιο τσουβάλι».

Το άρθρο με εκφράζει στην ολότητα του και πιστεύω ότι δίνει τις πραγματικές παραμέτρους ενός σημαντικού θέματος που απασχολεί τους τελευταίους μήνες όλους τους Κύπριους.

«Το Ευρωπαϊκό Κόμμα προχώρησε σε μελέτη για το θέμα της μετανάστευσης, την οποία παρέδωσε και στα υπόλοιπα κόμματα, με σκοπό να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση για ένα θέμα το οποίο συζητείται τους τελευταίους μήνες σχεδόν καθημερινώς.

Είναι προφανές ότι ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών κάποιοι θα προσπαθήσουν να ψαρέψουν στα θολά νερά της ξενοφοβίας, ελπίζοντας να εκτιμηθεί η προσπάθεια τους να «απαλλάξουν» την Κύπρο από τους «μιαρούς» ξένους που «μας κλέβουν τις δουλειές, μας αδειάζουν τα δημόσια ταμεία, ενισχύουν την εγκληματικότητα, δεν σέβονται τα ήθη μας» και ίσως ευθύνονται ακόμα και για το… προπατορικό αμάρτημα!

Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο και άνευ σκοπιμότητας το γεγονός του τσουβαλιάσματος όλων των μη Κυπρίων με την παρουσίαση αριθμών που δημιουργούν εντυπώσεις και φοβικά σύνδρομα.

Στην ανακοίνωση του ΕΥΡΩΚΟ αναφέρεται ότι στις ελεύθερες περιοχές σήμερα ζουν 210.000 μη Κύπριου. Ο αριθμός αυτός από μόνος του, αντιστοιχεί στο 26% περίπου του συνολικού πληθυσμού, δημιουργεί εντυπώσεις που είναι τεχνηέντως παραπλανητικές.

Οι μισοί από αυτούς, τους μη Κύπριους, είναι ευρωπαίοι υπήκοοι που στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης δικαιούνται διαμονής σε οποιαδήποτε χώρα μέλος της Ε.Ε., όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες Κύπριοι που ζουν στην Ελλάδα, την Μ. Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία…
Σε τι λοιπόν εξυπηρετεί η αναφορά στους 100.000 Ευρωπαίους (μεταξύ των οποίων και 35.000 Ελλαδίτες) στη μελέτη του ΕΥΡΩΚΟ;

Πέραν όμως των Ευρωπαίων στην Κύπρο ζουν και αρκετές δεκάδες χιλιάδες αλλοδαποί από τρίτες χώρες (κυρίως οικιακές βοηθοί) που βρίσκονται στο νησί νομίμως με άδεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, καλύπτοντας κενά του εργατικού δυναμικού σε τομείς που δεν επιδεικνύεται ενδιαφέρον από Κύπριους και μάλιστα με εξευτελιστικά χαμηλές αμοιβές.

Και αυτοί έχουν μπει στο «τσουβάλι» της μελέτης του ΕΥΡΩΚΟ, όπως και οι ξένοι φοιτητές και οι εργαζόμενοι σε εταιρίες διεθνών δραστηριοτήτων.
Στο ίδιο «τσουβάλι» και οι αναγνωρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες έτσι ώστε να διογκωθεί ο αριθμός και να δικαιολογηθεί η καλλιέργεια φοβιών.

Το πρόβλημα φαίνεται πως τελικά εστιάζεται σε 20 με 30.000 ανθρώπους που είτε εισήλθαν παράνομα είτε παρέμειναν παράνομα μετά τη λήξη της άδειας παραμονής τους ή την απόρριψη της αίτησης ασύλου.
Ο αριθμός αυτός εκ των πραγμάτων δεν δικαιολογεί την υστερία των ακραιφνών αλλοδαπο-φάγων που οπτασιάζονται αφελληνοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ωστόσο αν ένα ψέμα το επαναλάβεις πολλές φορές κινδυνεύεις να το πιστέψεις και ο ίδιος.


Σημ. 1. Οι εμφάσεις είναι δικές μου.

Σημ. 2. Σχετική ανάρτηση με συγκεκριμένα στοιχεία έκανα κι εδώ τον περασμένο Ιούλιο.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 1950


Στις 15 Ιανουαρίου 1950 πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο δημοψήφισμα υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Όλα ξεκίνησαν μετά την άρνηση της Δεξιάς και της Εθναρχίας να αποδεχτούν πρόταση του ΑΚΕΛ για κοινή προσπάθεια συλλογής υπογραφών καταδίκης της Βρετανίας να αποδεχθεί το δικαίωμα των Κυπρίων να αποφασίσουν για το μέλλον τους.
Η Αριστερά προχώρησε μόνη της στην συλλογή υπογραφών και σε αντιπερισπασμό η Εκκλησία με εισήγηση του μητροπολίτη Κιτίου Μακάριου (αργότερα αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κ.Δ.) εξήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Αν και θεωρώ ότι η στροφή του ΑΚΕΛ στο στόχο της Ένωσης ήταν λανθασμένος, παραθέτω ένα άρθρο του Δρα Γιώργου Λεβέντη* που δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» 15/1/2011 με τίτλο «Κύπρος: Το ενωτικό δημοψήφισμα που έγινε με υπογραφές».

Στο άρθρο γίνεται μια αδρή αλλά κατατοπιστική αναφορά για τις δραστηριότητες των δύο παρατάξεων εκείνες τις ημέρες αλλά και στο πώς έβλεπαν οι Βρετανοί τις δύο παρατάξεις.

***

Μέσα από μια διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών, η οποία έμεινε γνωστή ως το ενωτικό δημοψήφισμα και που διεξήχθη σε δύο συνεχόμενες Κυριακές, στις 15 και 22 του Γενάρη 1950, το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων της Κύπρου υπέγραψαν υπέρ της ένωσης της ιδιαίτερής τους πατρίδας με την Ελλάδα.
Για την ακρίβεια, συγκεντρώθηκαν 215.108 υπογραφές, επί συνόλου 224.757 ατόμων που είχαν δικαίωμα ψήφου. Το εκπληκτικό αυτό ποσοστό αντιπροσώπευε το 95,7% του εκλογικού σώματος. Ας σημειωθεί ότι υπέρ της ένωσης υπέγραψαν και αρκετοί Τουρκοκύπριοι.

Στο σημερινό άρθρο εξετάζονται ορισμένες πτυχές της εκλογικής διαδικασίας του δημοψηφίσματος, με βάση την έκθεση τού τότε Βρετανού διοικητή της επαρχίας Λεμεσού Αrthur Frederick John Reddaway**. Δέκα ημέρες μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος, ο Αrthur Reddaway υποβάλλει προς τον Αποικιακό Γραμματέα του Κυβερνείου της Λευκωσίας δεκασέλιδη έκθεση, περιγράφοντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην επαρχία του λίγο πριν, αλλά και μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Η εκτίμηση του κυβερνήτη Αndrew Wright, όπως διατυπώθηκε σε συνοδευτική της έκθεσης επιστολή του προς τον υπουργό Αποικιών Αrthur Creech Jones, ήταν ότι η έκθεση του Reddaway εξέθετε με αξιέπαινη σαφήνεια τόσο την πραγματική σειρά των γεγονότων κατά τη διάρκεια του μήνα όσο και τη στάση της Δεξιάς αλλά και της Αριστεράς σχετικά με τη συγκέντρωση των υπογραφών, που ολοκληρώθηκε στις 22 του Γενάρη.
Αν και η έκθεση αναφέρεται σε γεγονότα (που διαδραματίστηκαν) στην επαρχία Λεμεσού, σημειώνει ο κυβερνήτης, μπορεί δίκαια να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει την κατάσταση (που επικρατούσε) σε όλο το νησί κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα (εμπιστευτική επιστολή τού κυβερνήτη, 13 του Φλεβάρη 1950).
Ας σημειώσουμε ότι ο Reddaway, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Reading, υπηρετούσε στην αποικιακή διοίκηση στην Κύπρο από το 1938 και το 1950 που είχε τη διοίκηση της επαρχίας Λεμεσού ήταν μόλις 33 χρονών.

Στο διάστημα των δώδεκα πρώτων ημερών του 1950, η πόλη της Λεμεσού γνώρισε επτά και η επαρχία της 98 συγκεντρώσεις υπέρ του ενωτικού δημοψηφίσματος. Από αυτές, 81 οργανώθηκαν από τη Δεξιά και 24 από την Αριστερά.
Ενδεικτικά ο Reddaway αναφέρει ότι με βάση τα δεδομένα της Κύπρου, ο τόνος των ομιλιών της Δεξιάς ήταν ήπιος και όχι έντονα αντι-βρετανικός.
Ενώ για τους ομιλητές της Αριστεράς σημειώνει ότι ήταν σαφώς πιο προκλητικοί και υβριστικοί, αλλά και πάλι δεν έφθαναν τα συνηθισμένα τους επίπεδα συμπεριφοράς.
Ο Βρετανός διοικητής πρόσθεσε ότι δεν αντιμετώπισε επικρίσεις αναφορικά με την
απόφασή του να μην επιτρέψει άλλες συναντήσεις μετά τις 12 του μήνα.

Ανέφερε, μάλιστα, ότι αυτή του η απόφαση καλωσορίστηκε από τη Δεξιά και τη μετριοπαθή κοινή γνώμη, και συνέβαλε στο να μειωθεί ο καλπάζων ενθουσιασμός. Ο Reddaway έφθασε μέχρι του σημείου να ισχυριστεί ότι επειδή η αποικιακή κυβέρνηση έδειξε να είναι διατεθειμένη να λάβει σοβαρά υπόψη την πιθανότητα προκλήσεως ταραχών με αφορμή το δημοψήφισμα, η Δεξιά «συνετίστηκε» και ότι πιθανόν στο μέλλον θα σκέφτονταν λίγο περισσότερο τους κινδύνους που εμπερικλείονται, πριν αρχίσουν διαδηλώσεις σε παγκύπρια κλίμακα.

Μολαταύτα, ο Βρετανός διοικητής παρατήρησε ότι γνωστοί εθνικιστές του Εθναρχικού Συμβουλίου παρευρέθησαν σε εκδήλωση της Αριστεράς και επευφήμησαν τις ομιλίες τού αριστερού δημάρχου της Λεμεσού και του επαρχιακού γραμματέα του ΑΚΕΛ.
Με σαφή ειρωνική διάθεση, ο Reddaway διερωτήθη αν οι εθνικιστές ηγέτες δρ Σωκράτης Τορναρίτης και δρ Μάριος Τριτοφτίδης επεφύλαξαν τα θερμότερά τους χειροκροτήματα για την ακόλουθη παρατήρηση του δημάρχου Λεμεσού:
«Ξέρουμε ότι αν η ένωση πραγματοποιηθεί σήμερα, εμείς (οι αριστεροί) θα είμαστε οι πρώτοι που θα εξοριστούμε, θα φυλακιστούμε και θα δολοφονηθούμε».

Αν σκεφθεί κανείς ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Μητρόπολης Κιτίου, το εκλογικό σώμα της πόλης της Λεμεσού ήταν το 1950 μόλις γύρω στα 13.000 άτομα (όπως θα δούμε παρακάτω ο ακριβής αριθμός είναι δύσκολο να εξακριβωθεί), οι 2.500 περίπου παρευρεθέντες στην ενωτική εκδήλωση της Αριστεράς αποτελούσαν ήδη το 20% των ψηφοφόρων.

Η βρετανική έκθεση παρατηρεί ότι παρά το γεγονός ότι η συγκέντρωση ήταν οργανωμένη από την Αριστερά, υπήρχαν στο ακροατήριο αρκετοί εθνικιστές. Παρά την αναγνώριση του πηγαίου ενθουσιασμού, που ήταν άλλωστε πασιφανής στις πόλεις, και της σύμπνοιας που επεκράτησε ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά για το δημοψήφισμα, οι Βρετανοί αποικιοκράτες κατηγόρησαν και την Εκκλησία και την Αριστερά για άσκηση πίεσης στους ανυποψίαστους ψηφοφόρους της κυπριακής υπαίθρου.

Ο Reddaway αναφέρει ότι όσοι από τους κυβερνητικούς υπαλλήλους της υπαίθρου, μουκτάρηδες (κοινοτάρχες) και χωροφύλακες των χωριών αρνήθηκαν να υπογράψουν (στο δημοψήφισμα) βρέθηκαν σε αρκετά δυσάρεστη θέση, για να προσθέσει, φοβάμαι ότι αν δεν έχει πετύχει τίποτα άλλο με το δημοψήφισμα, η Εθναρχία έχει τουλάχιστον πετύχει να προκαλέσει έχθρα εναντίον ενός αριθμού ευυπόληπτων και πιστών υποστηρικτών της κυβέρνησης στην ύπαιθρο. Θα είναι απίθανο να αφήσουν οι ταραξίες στα χωριά τέτοια συναισθήματα να πεθάνουν.

* Ιστορικός, ερευνητής στο Κings College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

** Οι εμφάσεις στο κείμενο είναι δικές μου.

***

Θεωρώ ότι αυτή η συνοπτική παρουσίαση του δρ. Λεβέντη αποκρούει και καταρρίπτει κατηγορίες εναντίον της Αριστεράς και ειδικά του ΑΚΕΛ ότι ουδέποτε αγωνίστηκε για τους εθνικούς στόχους των Ε/κυπρίων καθώς και την προπαγάνδα περί ανθελληνισμού.
Με την πρώτη ευκαιρία θα αναρτήσω μελέτη του Αδάμ Αδάμαντος (επιφανούς στελέχους του ΑΚΕΛ και δημάρχου Αμμοχώστου) για τον Ελληνισμό.
Και πρέπει να σημειωθεί ότι Αδάμαντος παρά την αγάπη του για την Ελλάδα τάχθηκε εναντίον της γραμμής για Ένωση για συγκεκριμένους λόγους και αποβλήθηκε από το κόμμα.
Το σημειώνω αυτό για να φανεί ότι τα πράγματα ποτέ δεν είναι μονοδιάστατα και δεν πρέπει να κρίνονται έτσι.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

ΟΙ ΓΚΕΪ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, Ο "ΛΟΓΟΣ" ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ


Κάποιες εκπομπές του εκκλησιαστικού ραδιοφώνου έχουν ξεφύγει πραγματικά από κάθε έλεγχο και μέτρο.
Αναφερόμαστε στην εκπομπή «Αντιλογία» της οποίας οι δύο συντελεστές έχουν ξεπεράσει κάθε είδος αυθάδειας, ύβρεων και προκλήσεων.

Μέρα με τη μέρα εκτραχύνονται και γίνονται περισσότερο εριστικοί με όσους διαφωνούν μαζί τους. Μετατρέπονται σε κριτές των πάντων και βαθμολογούν τον πατριωτισμό του καθενός με βάση τα δικά τους πιστεύω.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η «ΓΝΩΜΗ» ασχολήθηκε με την εν λόγω εκπομπή είτε σε σχόλια της είτε σε αρθρογραφία.
Και ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος έχει άμεση ευθύνη για ό,τι ακούγεται από τη συγκεκριμένη εκπομπή και όχι μόνο.

Πρόκειται για εκπομπή λόγου όπου οι γραμμές είναι ανοικτές για τους ακροατές οι οποίοι σχολιάζουν θέματα τα οποία τους απασχολούν.
Δεν γράφουμε αυτό το άρθρο για να καταγγείλουμε τη διαφορετικότητα της άποψης αλλά τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η άποψη κυρίως από τους δύο συντονιστές της εκπομπής Γ. Γεωργίου και Π. Μυλωνά.

Η μεροληψία τους είναι εμφανής αλλά ούτε αυτό μας ενοχλεί.
Είναι ενοχλητική η μονοδιάστατη ανάλυση πραγμάτων και η αυθαίρετη εξαγωγή συμπερασμάτων.

Ενοχλεί η συνεχής κατηγορία εναντίον διαφόρων πολιτικών και άλλων παραγόντων, η κατασυκοφάντηση τους, η δημιουργία ψεύτικων εντυπώσεων.

Είναι  ενοχλητικό το ότι ενώ κατηγορούν με τη μεγαλύτερη ευκολία όσους διαφωνούν μαζί τους, ουδέποτε δίνουν την ευκαιρία σε κάποιο από τα θύματα τους να πει τις δικές τους απόψεις.
Σχεδόν καθημερινά θέτουν υπό κατηγορία τους υπουργούς Εσωτερικών και Εργασίας, θέτουν «ρητορικά» ερωτήματα αλλά ποτέ δεν μπαίνουν στον «κόπο» να τους πάρουν ένα τηλέφωνο και να ζητήσουν την άποψη τους, όπως απαιτεί η δημοσιογραφική δεοντολογία.

Αφήνουμε το γεγονός ότι καθημερινά δημιουργούν ένα ρατσιστικό κλίμα αναμασώντας τα ψεύδη και τις υπερβολές για τους μετανάστες.

Δεν μπορεί από ένα ραδιοφωνικό κανάλι και δη εκκλησιαστικό, να αποκαλείται από τον συντονιστή ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου «Καραγκιόζης».
Και αυτό επειδή κάποιος αγωνιστής, χωρίς καμία τεκμηρίωση, τους είπε ότι συνέβαλε (δήθεν) στη σύλληψη του ήρωα της ΕΟΚΑ Ιακ. Πατάτσου.

Είναι ανεπίτρεπτο να ακούγεται από το εκκλησιαστικό ραδιοφωνικό ο οργισμένος (δήθεν) δημοσιογράφος να λέει ότι «εγεμώσαν τα κανάλια γκέι δημοσιογράφους, μα δεν το καταλαβαίνετε δηλαδή;
Θέλετε να γινούμεν γκέι δημοσιογράφοι κι εμείς; Εν να γινούμεν ούλλοι ωχ αδελφέ ας πούμε  και να ακούμε και τις βλακείες που λέτε».

Και αυτά λόγω της διαφωνίας τους με άποψη ακροατή!

Δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται οι αντίθετες απόψεις ως βλακείες και ότι αυτές τις βλακείες τις εκφράζουν συγκεκριμένα κόμματα.
Πολύ δε περισσότερο να λένε ότι οι συγκεκριμένες απόψεις και αυτοί που τις εκφράζουν καθοδηγούνται από σεμινάρια που κάνει η… Αγγλική πρεσβεία!

Οι δύο συντονιστές δηλώνουν περήφανοι για την χριστιανική τους πίστη και δηλώνουν ότι αγωνίζονται για να την κρατήσουν ζωντανή σε αυτό τον τόπο.
Και ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της χριστιανικής θρησκείας είναι η Αγάπη και η Ειρήνη (Ειρήνη σε σας, έλεγε ο Ιησούς), να χαρακτηρίζουν πελλάρες τα μηνύματα ειρήνης.

«Τι παιδική χαρά είναι τούτη; Ειρήνη στον κόσμο, ειρήνη στη γη, ειρήνη στο σύμπαν! Με τι πελλάρες μεγαλώνετε δηλαδή;», έλεγε ο Π. Μυλώνας, έξαλλος από θυμό στις 3 Ιανουαρίου 2011.
Η ειρήνη, με άλλα λόγια είναι «πελλάρες»!

Δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εκπομπή φιλοξένησε την παραμονή των Χριστουγέννων εκπρόσωπο του ΕΛΑΜ, εβρισκόμενη, έτσι, σε πλήρη αρμονία με τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου την ημέρα των Χριστουγέννων.

Υιοθετούν οι δύο συντονιστές τη βλακώδη αντίληψη ότι οποιαδήποτε αναφορά σε ευθύνες και Ε/κυπρίων στην καταστροφή της Κύπρου, αθωώνει την τουρκική εισβολή και την τουρκική θηριωδία ή την Τ/κυπριακή ανταρσία του 1963.
Με άλλα λόγια, λογικές άσπρου μαύρου, ύψους βάθους.

Από το στόμα των συγκεκριμένων μάθαμε ακόμα κάτι. Ότι το ΕΛΑΜ είναι το καλύτερο εργαλείο που βοηθά την κυβέρνηση και ότι η κάθε κυβέρνηση θα ήθελε να είχε αντίπαλο ένα ΕΛΑΜ!!!

Και το πιο αστείο: η χρήση της κυπριακής σημαίας αποτελεί το πρώτο βήμα για να εξαφανιστεί από την Κύπρο η Ελληνική σημαία!!!

Ειλικρινά είναι να διερωτάται κάποιος τι άλλο θα ακούσουμε…

Το εκκλησιαστικό κανάλι είναι υπό την άμεση ευθύνη του Αρχιεπισκόπου.
Καλείται λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος να απαντήσει ευθέως κατά πόσον είναι ενήμερος για την εν λόγω εκπομπή και αν εγκρίνει τα όσα λέγονται.

Σε διαφορετική περίπτωση ο ίδιος είναι άμεσα υπεύθυνος για την κατάσταση που δημιουργείται από το δικό του κανάλι.
Για την όξυνση του εθνικισμού και του ρατσισμού αλλά και την καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ του λαού.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Η ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ C.W.


Συναινετική η πρώτη ανάρτηση του 2011.

Αν και έπαψα να ασχολούμαι με το C.W. θεωρώ ορθό και σκόπιμο να σχολιάσω το κείμενο που αναρτήθηκε την Πέμπτη, 30 Δεκεμβρίου 2010 με την υπογραφή «Θεόφιλος» και τίτλο «Ποια λύση αποδέχονται, όσοι μας κατηγορούν ως απορριπτικούς;».

Και θα ασχοληθώ για τρεις λόγους:
1. Διότι θεωρώ ότι το κείμενο αυτό είναι το πιο σοβαρό που γράφτηκε από την ημέρα που έκανε την εμφάνιση του το συγκεκριμένο μπλογκ.
2. Διότι στη συγκεκριμένη ανάρτηση απαγόρευσαν τα σχόλια και δεν έγινε κατορθωτό να ανταλλαγούν απόψεις και να διαφανούν οι πραγματικές προθέσεις ενός εκάστου.
3. Ένας άλλος λόγος είναι το ότι ίσως, λέω ίσως, οι διαφορές που προκύπτουν σε ότι αφορά το κυπριακό μπορεί, λέω μπορεί, να οφείλονται τελικά σε παρεξήγηση.

Ο Θεόφιλος απορρίπτει την κατηγορία ότι δεν θέλουν λύση και αυτό το θεωρώ θετικό.

Πιο θετικό όμως είναι η περιγραφή της λύσης – που όπως λέει – αποδέχονται – οι του C.W.
Ποια είναι αυτή η λύση;

«Όμως εμείς θέλουμε μια λύση που θα διατηρεί την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέλους του ΟΗΕ και ως πλήρους και ισότιμου μέλους της Ε.Ε. Θέλουμε μια λύση όπου η Κυπριακή Δημοκρατία θα μετεξελιχθεί και θα έχει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα και θα μπορεί να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη την επικράτεια και για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου».

Προσωπικά συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τα πιο πάνω.
Και δεν είμαι μόνο εγώ που συμφωνώ.
Και ο ίδιος ο πρόεδρος καθημερινά αυτά διακηρύττει.
Επομένως δεν μπορώ να διακρίνω πού είναι η διαφωνία των συγκεκριμένων ανθρώπων και πού βασίζεται η πολεμική τους έναντι του προέδρου Χριστόφια.

Θέτουν όμως και μια σειρά από ερωτήματα προς όσους θεωρούν ότι θέλουν μια λύση διαφορετική από τις πιο πάνω προϋποθέσεις, τα οποία επίσης θα σχολιάσω.

«Αποδέχονται μια λύση, όπου το κράτος θα είναι η ένωση δυο κρατών και θα προέλθει από παρθενογένεση;»

Απάντηση: Όχι. Και πρέπει να τονίσουμε ότι κανένας πρόεδρος της Κ.Δ. αποδέχθηκε κάτι τέτοιο.

«Αποδέχονται μια λύση, όπου η κυριαρχία του κράτους θα είναι διπλή και θα ανήκει στις συνιστώσες πολιτείες;»

Απ. Όχι. Και η θέση του προέδρου της Δημοκρατίας επί τούτου είναι ξεκάθαρη. Άλλωστε κάποιοι τον ειρωνεύονται όταν μιλά για λύση Δ.Δ.Ο. με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται από τα Η.Ε. με ΜΙΑ κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία Διεθνή εκπροσώπηση κλ.π.

«Αποδέχονται μια λύση, όπου η κεντρική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλη την επικράτεια;»

Και

«Αποδέχονται μια λύση, όπου οι αρχές της μιας συνιστώσας πολιτείας θα μπορούν να περιορίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα οποιαδήποτε ομάδας πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας;»

Απ. Και πάλι όχι. Και οι προτάσεις της Ε/κυπριακής πλευράς στόχευαν πάντα στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Αποδέχονται να συνεχιστούν οι εγγυήσεις της Τουρκίας, της Αγγλίας και της Ελλάδας, με δικαίωμα επέμβασης;»

Απ. Ο Δ. Χριστόφιας είναι ο ΜΟΝΟΣ συνομιλητής της Ε/κυπριακής πλευράς που πλειστάκις ξεκαθάρισε ότι οι Εγγυήσεις είναι αναχρονισμός.
(Είναι όμως άξιον απορίας που οι διάφοροι – σημερινοί – υποστηρικτές αυτής της θέσης δεν διαμαρτύρονταν όταν η Ε/κυπριακή πλευρά δήλωνε ότι το θέμα των Εγγυήσεων θα πρέπει να παραμείνει ως έχει σήμερα. Και δεν αναφέρομαι ασφαλώς στον Δ. Χριστόφια).

Θα σημειώσω όμως ακόμα κάτι.
Όλα αυτά που αποδέχονται οι στελεχώνοντες το C.W. πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι θα διασφαλιστούν μέσα στο πλαίσιο της Δ.Δ.Ο.

Ρωτώ κι εγώ με τη σειρά μου:

-          Αποδέχονται τη λύση Δ.Δ.Ο. όπως την υποστηρίζει η Ε/κυπριακή πλευρά;
Διότι αυτή είναι η ουσία της όλης υπόθεσης.
Επίσης διερωτώμαι αν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν ποια ερμηνεία δίνει η Ε/κυπριακή πλευρά στη Δ.Δ.Ο. και ποια η Τ/κυπριακή.

Αν όντως συμφωνούμε σε αυτά, τότε θεωρώ ότι όλη η κριτική και η πολεμική που ασκούν οι συγκεκριμένοι συμπολίτες μας είναι άστοχη και άκυρη.