Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ ΛΟΓΟΚΛΟΠΗΣ


Στις τελευταίες δύο αναρτήσεις μου κάποιοι ανώνυμοι (που μάλλον πρόκειται για έναν) επιχειρούν μια προσπάθεια να με πλήξουν και να με παρουσιάσουν όχι μόνο σαν αναξιόπιστο αλλά και ως λογοκλόπο.

Ξέρω ότι εκείνο που ενοχλεί είναι οι πολιτικές μου θέσεις που καταθέτω ευθαρσώς και πάντοτε επώνυμα, με ότι συνέπειες μπορεί να συνεπάγεται τούτο.

Κάποιοι συκοφαντικά και χρησιμοποιώντας ψέματα προσπαθούν να πλήξουν το βιβλίο μου «Ο Μαρξ και η Αρχαία Ελλάδα».

Χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο μου με κατηγορούν για λογοκλοπή και αντιγραφή του ομώνυμου έργου του Παναγιώτη Κονδύλη.

Τελευταία στη συκοφαντική δυσφήμηση μου πρωτοστατεί κάποιος δειλός που καλύπτεται πίσω από το ψευδώνυμο «Σκαλιώτης».

Στην τελευταία παρέμβαση του χρησιμοποιεί εξόφθαλμα το ψέμα και τη συκοφαντία, παραδίδοντας μου μάλιστα και μαθήματα… δεοντολογίας!!!

Παραθέτω το τελευταίο σχόλιο και ακολουθεί η απάντηση μου.

Σκαλιώτης είπε...

Τι είναι λογοκλοπή;

Η ηλιθιότητα σας δεν έχει όρια και συνεπώς το θράσος σας και η βλακεία σας είναι ανίκητη!

Να τελειώσω με σας τα ανθρωπάκια που υποστηρίζετε για λόγους ιδεολογικής συγγένειας τον Μιχάλη Μιχαήλ που ΈΚΑΝΕ ΛΟΓΟΚΛΟΠΉ του βιβλίου του μακαρίτη Παναγιώτη Κονδύλη ‘’Ο Μαρξ και η Αρχαία Ελλάδα''!

Ηλίθιοι, διαβάστε τι είναι λογοκλοπή!

Λογοκλοπή είναι η χρήση ιδεών ή φράσεων άλλων και η παρουσίαση αυτών ως δικές σας, σκόπιμα ή κατά λάθος!

Με απλά λόγια λογοκλοπή είναι η παρουσίαση των ιδεών, αντιλήψεων και έργων ενός άλλου συγγραφέα ως δημιούργημα του προσώπου που συγγράφει την εργασία!

Επίσης λογοκλοπή θεωρείται και η παρουσίαση ενός κειμένου που γράφτηκε από άλλον και η παρουσίαση δήθεν ενός ‘’νέου’’ κειμένου με διαφορετική δόμηση των ιδεών και των παραγράφων του.

Επίσης, χρησιμοποιούνται παραπομπές για όλες τις επί λέξει παραθέσεις από έργα άλλων δημιουργών, εφόσον η αυτολεξεί παράθεση χωρίς εισαγωγικά και χωρίς αναφορά στην πηγή αποτελεί επίσης λογοκλοπή.

Τέλος, αναφέρονται οι πηγές οι οποίες δίνουν πρόσθετες πληροφορίες στο θέμα, το οποίο διαπραγματεύεται μια εργασία, είτε για να εκφραστούν διαφορετικές απόψεις στο θέμα, είτε απλά για να βοηθήσουν τον αναγνώστη να ανατρέξει στις αρχικές πηγές ακολουθώντας ένα σχετικό ενδιαφέρον.

*Ο Μιχάλης Μιχαήλ δεν ανέφερε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ το όνομα, το βιβλίο και το έργο του Παναγιώτη Κονδύλη ούτε ως παραπομπή ούτε ως Βιβλιογραφία!

Ηλίθιοι, συνεχίστε να τον υποστηρίζετε!

Πληροφορίες για την λογοκλοπή ( οι βλάξ, οι κλέφτες, οι ημιμαθείς και οι αρρωστημένοι ψυχικά δεν είναι αναγκαίο να μελετήσουν τι είναι λογοκλοπή!):

http://www.cut.ac.cy/library/greek/services/references%20.html

http://www.lib.auth.gr/files/0000/0098/plagiarism.pdf

http://edu4adults.blogspot.com/2010/06/plagiarism.html#axzz0rlv7ixIA

http://www.messaggiamo.com/el/articles/934-someone-plagiarizing-your.html

http://www.syros.aegean.gr/users/kgp/plagiarism.html

Το αστείο με αυτή την υπόθεση έγκειται στο ότι ο εν λόγω συκοφάντης δεν έχει διαβάσει το βιβλίο μου.


Παρόλο που τον προκάλεσα και άλλες φορές δεν τόλμησε να πει ότι το διάβασε.

Ως εκ τούτου η (εμπαθής) κριτική του καταρρέει.


Πέραν τούτου, μας λέει ότι λογοκλοπή «θεωρείται και η παρουσίαση ενός κειμένου που γράφτηκε από άλλον και η παρουσίαση δήθεν ενός ‘’νέου’’ κειμένου με διαφορετική δόμηση των ιδεών και των παραγράφων του».


Δυστυχώς για τον συκοφάντη μου, αυτό ΔΕΝ ισχύει στην προκειμένη περίπτωση.


Το ότι δεν παρουσίασα τη δουλειά του Κονδύλη ως “νέο” κείμενο, φαίνεται ρίχνοντας απλά μια ματιά στα περιεχόμενα.


Ιδού τα περιεχόμενα του (50σέλιδου) βιβλίου του Π. Κονδύλη:

- Η ερμηνευτική θέση.

- Οι δύο όψεις του κλασσικού ιδεώδους στα πρωτόλεια του Marx.

Παρέκβαση: η επίδραση της κλασσικής παιδείας του Marx στο συγγραφικό του έργο.

- Η υφή της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας και σκέψης στο φως των μαρξικών διδασκαλιών για την ιδεολογία και την βιομηχανική κοινωνία.

Παρέκβαση: η χρήση αρχαίων συγγραφέων ως πηγών κοινωνικής ιστορίας.

- Το πρόβλημα της αρχαίας ελληνικής τέχνης και η έννοια της βιωσιμότητας του αρχαίου πολιτισμού από την σκοπιά της εγελιανής και μαρξικής φιλοσοφίας και ιστορίας.


Ιδού τα περιεχόμενα του (92σέλιδου) βιβλίου μου:

- Εισαγωγή.

- Οι φιλοσοφικές βάσεις του Κ. Μαρξ.

- Ο Μαρξ και ο Αριστοτέλης.

- Η αρχαία Ελλάδα, πηγή έμπνευσης για τον Μαρξ.

- Ο Μαρξ, ο μαρξισμός και η σιωνιστική συνωμοσία.

- Το Εβραϊκό Ζήτημα.

- Ο… σατανιστής Μαρξ.

- Ο επαναστάτης Μαρξ.

- Αντί επιλόγου.

- Σύντομη βιογραφία του Κ. Μαρξ.

- Ένγκελς Φρίντριχ.

- Προμηθέας.

- Δημόκριτος.

- Επίκουρος.

- Αριστοτέλης.


Νομίζω ότι μόνο και μόνο αυτό αποδεικνύει ότι ουδεμία σχέση έχουν τα περιεχόμενα των δύο βιβλίων.


Ο Σκαλιώτης λέει ακόμα ένα ψέμα, ότι:

«Ο Μιχάλης Μιχαήλ δεν ανέφερε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ το όνομα, το βιβλίο και το έργο του Παναγιώτη Κονδύλη ούτε ως παραπομπή ούτε ως Βιβλιογραφία!»

Ως απάντηση παραθέτω μόνο δύο μικρά αποδεικτικά στοιχεία περί του αντιθέτου:


Νομίζω ότι δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη για να φανεί το ψέμα που χρησιμοποιούν οι συκοφάντες όλες αυτές τις μέρες.

Συνεπώς:

1. Καμία λογοκλοπή δεν έγινε.

2. Υπάρχουν όλες οι αναγκαίες παραπομπές.

3. Οι περικοπές από κείμενα άλλων είναι μέσα σε εισαγωγικά, γεγονός που παραπέμπει στο ότι είναι προϊόν εργασίας άλλου.

4. Για όλες τις περικοπές γίνεται αναφορά στον συγγραφέα τους.

5. Υπάρχει όλη η βιβλιογραφία και οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν ως τέτοιες.

6. Το βιβλίο είναι εγκεκριμένο από την αρμόδια υπηρεσία της Ελλάδας αφού διαθέτει ISBN.



Διαβάζοντας κάποιος την παραπομπή στην «Ακαδημαϊκή Δεοντολογία» θεωρώ ότι όχι μόνο δεν θα με κατηγορήσει αλλά θα συνηγορήσει ότι – όπως αναφέρεται – η τήρηση όλων όσων έγραψα πιο πάνω, αλλά και όσων αναφέρονται στην ιστοσελίδα, δίδουν εγκυρότητα στο βιβλίο μου.


Μετά απ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι οποιαδήποτε αμφισβήτηση, πλέον δεν μπορεί να θεωρηθεί διαφορετικά παρά σαν μια σκέτη συκοφαντία.




Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ...



Σίγουρα δεν θα πρωτοτυπήσω αν πω ότι η Κύπρος από το 2004 βρίσκεται σε μια πολύ δυσμενή θέση όσον αφορά το κυπριακό.


Αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας και πρώτα και κύρια οι αξιότιμοι πολιτικοί μας.


Άποψη μου είναι πως όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί μας ταγοί γνωρίζουν πολύ καλά τις πραγματικότητες, τις προοπτικές που υπάρχουν και κυρίως τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τον τόπο από τη συνέχιση της στασιμότητας και του στάτους κβο.


Είναι γι’ αυτό που θεωρώ ότι πρέπει όλοι μας – και κυρίως οι πολιτικοί – να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και ιδιαίτερα οι πολιτικοί που χειρίζονται τις τύχες του τόπου, να φανούν αντάξιοι της αποστολής τους.


Κανένας τους δεν βρίσκεται εκεί επειδή είναι όμορφος. Κανένας δεν βρίσκεται εκεί αυτοδύναμος. Είναι – τουλάχιστον στη θεωρία – εκπρόσωποι του λαού που τους ανέβασε στις συγκεκριμένες θέσεις.


Οφείλουν λοιπόν να υπηρετούν το λαό και όχι να τον βάζουν συνεχώς σε μια διαδικασία αντιπαράθεσης.


Και το τονίζω, αναφέρομαι σε όλους ή σχεδόν σε όλους τους πολιτικούς και στο μερίδιο ευθύνης που βαραίνει τον καθένα.


Πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να αφήσουν κατά μέρος τη μικροπολιτική και την εξυπηρέτηση των κομματικών συμφερόντων που πολλές φορές τίθενται πάνω από το γενικό καλό.

Πρέπει να σταματήσουν τις μη παραγωγικές αντιπαραθέσεις και τις κοκορομαχίες για ψύλλου πήδημα.

Πρέπει να σταματήσουν να διαφωνούν επειδή πρέπει να διαφωνήσουν ή να συμφωνήσουν επειδή πρέπει να συμφωνήσουν.


Ο γράφων έχει την άποψη ότι οι πλείστοι των πολιτικών μας δεν συμπεριφέρονται με σοβαρότητα.


Η έγνοια τους να βρουν «μιαν ατάκα» για να «παίξουν» το βράδυ στα δελτία ειδήσεων των ραδιοφώνων και των τηλεοράσεων αποδεικνύει ποιο είναι το πρώτο τους μέλημα.

Αναλώνονται σε λαϊκισμούς διότι πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα πάρουν περισσότερες ψήφους στις επόμενες εκλογές.

Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε στις μετρήσεις ως καλύτερους πολιτικούς όχι αυτούς που προσφέρουν στον τόπο αλλά αυτούς που εμφανίζονται περισσότερες φορές στην τηλεόραση.

Αν αυτό δεν είναι κατάντια, τότε τι είναι;


Δεν δικαιολογούνται με κανένα τρόπο, μέρα και νύκτα να κάνουν τις ίδιες ακριβώς δηλώσεις, να αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια, να λένε τα ίδια και τα ίδια.

Μπορεί κάποιος από αυτούς να μας απαντήσει τι κερδίζει ο τόπος από αυτές τις αχρείαστα επαναλαμβανόμενες δηλώσεις;


Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος τους έχει βαρεθεί;

Δεν διερωτώνται γιατί ο κόσμος τους απεχθάνεται πλέον και δεν ασχολείται μαζί τους;

Δεν προβληματίζονται για το ότι η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές σημειώνει μια κάθετη πορεία;


Δεν πιστεύω ότι δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά.


Το ερώτημα είναι γιατί συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο.

Αντιλαμβάνονται ότι φέρουν τεράστια ευθύνη;


Είναι καιρός, λοιπόν, να σοβαρευτούν.


Είναι καιρός να σταματήσουν να λαϊκίζουν διότι πλέον ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο.

Ξέρουν λοιπόν ότι το κυπριακό βρίσκεται σε δύσκολη και κρίσιμη περίοδο.


Οφείλουν πρώτα πρώτα να δηλώσουν ξεκάθαρα ποιοι είναι οι σκοποί και οι επιδιώξεις τους.

Οφείλουν να πουν στο λαό πως σκέφτονται να του διαμορφώσουν το μέλλον του.


Δεν είναι πράξη ευθύνης να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον ποιος θα φανεί περισσότερο πατριώτης.


Οι ανταγωνισμοί δεν ωφελούν.

Ούτε και στα θέματα οικονομίας σηκώνει να παίζονται παιχνίδια.


Μπορεί λαϊκίζοντας να έχουν ένα πρόσκαιρο κέρδος, όμως στο τέλος εκείνος που θα πληρώσει (μακροπρόθεσμα) τα σπασμένα θα είναι και πάλι ο λαός.


Και αυτοί θα ρίχνουν και πάλι ο ένας στον άλλον την ευθύνη.


Κλείνω σημειώνοντας και κάτι άλλο.

Είναι ανεύθυνο για τους πολιτικούς μας να κάνουν δηλώσεις για θέματα που δεν είναι σίγουρο ότι λέχθηκαν όπως τους τα μεταφέρουν.


Είναι ανεύθυνο να σχολιάζουν ψηφίσματα, έγγραφα και οτιδήποτε άλλο που δεν είδαν αλλά βασίζονται σε δημοσιεύματα ή πληροφορίες.


Ελπίζω όλα αυτά, που γράφονται με το χέρι στην καρδιά, να ληφθούν υπόψη.


Διότι δεν πάμε καθόλου καλά.

Μια καθόλου καλά…