Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ



Έρχονται άγιες μέρες και είπα να αλλάξω λίγο το κλίμα.
Λόγω έλλειψης χρόνου επέλεξα, αντί δικού μου κειμένου, να παραθέσω ένα ενδιαφέρον άρθρο.
­­­­­­­­­­­­­________________________________
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ο μελετητής ανακαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ο μελετητής ανακαλύπτει ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του Σωτήρα. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.
Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:
«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8)
Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα ειδωλολατρικό έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά :
«Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών»
Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του Σωτήρα δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30
«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις ειδωλολατρικές εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Τι όμως εόρταζαν οι ειδωλολάτρες με τόση ευλάβεια που κατέστη αδύνατο από τους Χριστιανούς να απαγορέψουν. (Είναι χαρακτηριστικό δε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί κατά αντιστοιχία με την παγανιστική τελετουργία της λατρείας του Θεού Ήλιου, δεν προσεύχονταν ποτέ αν δεν γύριζαν προς την Ανατολή του ήλιου, ενώ και ναοί τους είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο, αλλά και όλοι οι ναοί είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο).
Και αυτό βέβαια όταν ο απόστολος Παύλος αναφέρει στη Β΄ Κορινθίους 6:14 & 17:
«Μη ομοζυγείτε με τούς απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλω σας δεχθή»
Η απάντηση είναι ο Ήλιος, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει η ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη η εποχή της αναγέννησης για την φύση
Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο Ίσις κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν:
«Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου»
Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:
«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα»
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες ονομάζονταν « DIES INVICTI SOLIS », «Ημέρα του αήττητου ήλιου», και άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί-ειδωλολάτρες» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAΥ, στα Γερμναικά SONN-TAG. Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού
«...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΚΡΟΝΟΥ" και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) "ΗΛΙΟΥ" και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»
_______________________________________________







Αριστερά: Αναπαράσταση Μοσχοφόρου, 570 π.Χ.
Δεξιά: Ο Ιησούς με τον μόσχο, 4ος αιώνας μ.Χ.
___________________________________________________
Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.
Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα τα οποία πήραν τ' όνομά τους από τις αρχαίες Ρωμαϊκές καλένδες του Γεναρίου, ήταν μία ρωμαϊκή εορτή κατά την οποία οι Ρωμαίοι ξεχύνονταν στους δρόμους και στις πλατείες με τραγούδια, φωνές και λαϊκά ξεφαντώματα για να γιορτάσουν το διπρόσωπο θεό Ιανό.(απ' αυτόν πήρε το όνομα του ο μήνας Ιανουάριος).
Πίσω όμως από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνάνθρωπους.
Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Οι ευχές και τα τραγούδια περνώντας από γενιά σε γενιά, κληρονομήθηκαν στα Ρωμαϊκά Χρόνια με τις Καλένδες, απ' τις οποίες έλαβαν τη μορφή που απαντάμε σήμερα, από τα Πρωτοχριστιανικά κιόλας χρόνια.
Ένα άλλο Χριστουγεννιάτικο έθιμο αυτό του Χριστουγεννιάτικου δένδρου όπως είδαμε έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο. Σύμφωνα με την παράδοση αυτός που καθιέρωσε το έλατο ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο» ήταν ο Άγιος Βονιφάτιος, που θέλησε να αντικαταστήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, και αυτό παρότι στον Ιερεμία 10: 2-4 αναφέρεται
«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών.. Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσιν ξύλον εκ του δάσους, έργον χειρών τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεόνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μη κινείται»
________________________________________________________
Ενδιαφέρουσες αναπαραστάσεις


Η γέννηση του Χριστού


Η γέννηση μιας θεότητας στην Ινδία.
____________________________________________________
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Καλές γιορτές σε όλους…

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»

Χωρίς δικό μου σχόλιο παραθέτω μια σημερινή δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη.


ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»
Του Μίκη Θεοδωράκη



Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.

Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.

Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».

Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.

Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.

Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε.
Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ.


Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Αθήνα, 17.12.2008


http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=19156#19156

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΤΑΣΣΟΣ


Στις 13.08 σήμερα πέθανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΑΧ ΒΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!


Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλούν τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Το θλιβερό είναι ότι κάποιοι προσπαθούν, αντί να δουν την ουσία του προβλήματος, προσπαθούν να επιρρίψουν ευθύνες δεξιά και αριστερά, χωρίς να στοιχειοθετούν τίποτε απολύτως.

Βασίζονται μόνο σε ιδεοληψίες και εμμονές.

Αν και δεν δηλώνω "φαν" της Παπαρήγα, θεωρώ ότι οι σημερινές της δηλώσεις μετά τη συνάντηση της με τον Κ. Καραμανλή, κινούνται μέσα στην στα πλαίσια των πραγματικοτήτων.

Μια διαφορετική ματιά - ανάλυση των γεγονότων. Αιτίων και αιτιατών.

Και αναφέρομαι, το τονίζω, στην ανάλυση των αιτίων και την πρόταση για αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι στις αψυμαχίες της με τον ΣΥΡΙΖΑ.



«Για το ΚΚΕ τα πράγματα έχουν διέξοδο. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα εκείνους που - για διάφορους λόγους - έχουν αποστρατευτεί τα τελευταία χρόνια, ή δεν έχουν αποφασίσει να μπουν στον αγώνα, να οργανωθούν στα σωματεία, στους συλλόγους, στους τόπους δουλειάς, στη γειτονιά. Να γεμίσει η Ελλάδα από αγωνιζόμενους εργαζόμενους, γιατί μπροστά μας έρχεται μεγάλη μπόρα, εξαιτίας της κρίσης -και με πρόσχημα την κρίση- στους μισθούς και στις συντάξεις, στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στον εργάσιμο χρόνο.
Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση σε ό,τι ζούμε σήμερα. Ένα κίνημα μαζικό, περιφρουρημένο, που δεν έχει καμία ανάγκη από τη δήθεν προστασία των σωμάτων ασφαλείας. Δεν έχει καμία ανάγκη επίσης από την προστασία από τους κουκουλοφόρους. Με την ευκαιρία, θέλω να πω το εξής: Εμείς, σε καμία περίπτωση, δεν ταυτίζουμε τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, αν θέλετε τη διάθεση για εκδίκηση για την κρατική καταστολή, για το θύμα, για τα θύματα της κρατικής καταστολής, για τα θύματα των εργατικών ατυχημάτων, με τη μορφή δράσης των κουκουλοφόρων. Δεν δικαιολογούμε καμία τέτοια μορφή πάλης και ούτε ταυτίζουμε το σκληρό πυρήνα των κουκουλοφόρων με νέες μορφές κινήματος, με «ιδιότυπες μορφές κινήματος», όπως ακούμε. Για άλλη μια φορά, θα πούμε το εξής: Ο σκληρός πυρήνας, ο ηγετικός και όχι όλο το σώμα των κουκουλοφόρων, πάει μακριά. Έχει προκύψει μέσα από τους κόλπους της κρατικής εξουσίας, και επί ΠΑΣΟΚ και επί Ν.Δ. Χρησιμεύει για να δικαιολογεί την κρατική καταστολή, για να συκοφαντεί και να δυσφημεί το κίνημα. Για να τσακίζει το λαϊκό κίνημα. Δεν ξέρω αν αυτός ο σκληρός πυρήνας σήμερα έχει γίνει κάτι σαν τους Ταλιμπάν, αν έχει ξεφύγει από τον έλεγχο ή μπορεί να έχει ξεφύγει και προ πολλού. Πάντως, δεν έχουν καμία σχέση με την οργή των νέων ανθρώπων και την αγανάκτησή τους.
Χθες, το ΚΚΕ έδωσε ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να υπάρχει ένας μαζικός αγώνας, πολιτικοποιημένος, αιχμηρός και περιφρουρημένος. Μας είχαν εντάξει μέσα σ’ ένα σχέδιο εμπλοκής της διαδήλωσης - που ξεπέρασε τις δεκάδες χιλιάδες και δεν το περιμέναμε - ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής και στους κουκουλοφόρους. Δεν τα κατάφεραν να διαλύσουν την πορεία και να ματαιώσουν αυτό που θέλαμε: Να ξεκινήσουμε από την Ομόνοια και να πάμε στο Σύνταγμα.
Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύουμε ότι πρέπει την υπόθεση να την πάρουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι. Και αν, στο κάτω - κάτω, έχουν εκπροσώπους και διοικήσεις οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για αγώνες και για την περιφρούρησή τους, ας πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με Επιτροπές Αγώνα, μέσα πάντα βεβαίως από μαζικές διαδικασίες. Καμία υποστολή στη σημαία των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, των απεργιακών κινητοποιήσεων, με προωθημένα αντιμονοπωλιακά συνθήματα, εναντίον της πολιτικής της Ν.Δ, εναντίον της πολιτικής που γνωρίσαμε όλα αυτά τα χρόνια και επί ΠΑΣΟΚ. Καμία υποστολή όλων των μορφών πάλης, που ταιριάζουν στην οξύτητα των προβλημάτων. Καλούμε, από αυτή τη θέση, την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Δεν λέμε ότι ταυτίζεται με αυτούς. Ωστόσο πιστεύουμε ότι τους χαϊδεύει τ’ αφτιά, βλέποντας μπροστά του την κάλπη, ψήφους, καρέκλες, μαξιλάρια, δεν ξέρω τι. Να σταματήσει. Υπάρχει σήμερα ένα νεανικό κίνημα, πολύμορφο, πολύβουο, που μπορεί να εκφραστεί μ’ ένα τρόπο τέτοιο που να συγκεντρώσει την συμπάθεια και την ενεργητική συμπαράσταση όλων των εργαζομένων».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για τις εκλογές που ζήτησε ο κ. Παπανδρέου, με έμμεσο τρόπο, χωρίς να διευκρινίσει ακριβώς το χρόνο;
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «Θα απαντήσω εγώ για τον κ. Παπανδρέου»;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν συμφωνείτε στο να γίνουν εκλογές. Αυτό ρωτάμε.
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «Αυτό που εμείς πρώτα και πάντα βλέπουμε είναι, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, πρέπει να γίνουν με όρους ανόδου της οργάνωσης, της πολιτικοποίησης και της ταξικής πάλης. Διαφορετικά οι εκλογές - αν γίνουν οι εκλογές μέσα σ’ ένα κλίμα κρατικής βίας και καταστολής, που να μοιάζουν τάχα ως αντίπαλο δέος του οι κουκουλοφόροι - δεν θα φέρουν και πολλά πράγματα. Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι σ’ αυτήν την εκλογική μάχη θα συνοδεύουν τους εργαζόμενους η πείρα της πολιτικής του Μάαστριχτ, η πείρα της πολιτικής των δεσμεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:, Τα χθεσινά έκτροπα ήταν υποκινούμενα;
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «Κοιτάξτε να δείτε. Τι θα πει υποκινούμενα; Εμείς κατεβήκαμε σε συλλαλητήρια. Υποκινούμαστε από τις δικές μας θέσεις και από την ανάγκη να εκφράσουμε τα λαϊκά συμφέροντα. Να ξεκαθαρίσω. Πολλές φορές μπορεί να υπάρξει ένα τυχαίο γεγονός. Παραδείγματος χάριν, εγώ δεν μπορώ να πω ότι η δολοφονία του παιδιού στα Εξάρχεια έγινε προσχεδιασμένα, κάποιος δηλαδή είπε «πήγαινε να το δολοφονήσεις». Βεβαίως δεν ήταν τυχαίο, διότι υπάρχει ο γνωστός προσανατολισμός και διαπαιδαγώγηση που μπορεί να οπλίζει το χέρι ενός ανθρώπου να δολοφονεί έναν αθώο. Αυτό καθ΄ αυτό το γεγονός, δεν αποφασίστηκε πιστεύω κάπου. Όμως υπάρχει ετοιμότητα και επαγρύπνηση, σειρά ειδικών κύκλων να αξιοποιούν γεγονότα που ωριμάζουν, ή μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή. Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω και το εξής πράγμα: Εάν υπάρχουν σχεδιασμοί, προς μία ή άλλη κατεύθυνση, πρέπει να υπάρχει και ο σχεδιασμός παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα. Εμείς δεν φοβόμαστε τους σχεδιασμούς κέντρων και παρακέντρων, υπηρεσιών και παραϋπηρεσιών. Όταν ο λαϊκός παράγοντας είναι μπροστά, όλα αυτά μπορεί να τα αχρηστεύσει».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ζήτησε χαμηλούς τόνους ο Πρωθυπουργός; ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «Όχι δεν μου ζήτησε, με ενημέρωσε, διότι από την πρώτη στιγμή, εμείς ξεκαθαρίσαμε - και το ξέρει πάρα πολύ καλά - ότι η απάντησή μας είναι πιο δυναμικοί αγώνες με πολιτικά συνθήματα, πιο οργανωμένοι, με όλες τις μορφές πάλης, περιφρουρημένοι απέναντι στα σώματα ασφαλείας και τους κουκουλοφόρους και κάθε προβοκάτσια».



* * *

Επίσης, θεωρώ σημαντική και την παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη:



"Πίσω από το χέρι του θύτη, που έκανε αυτό το απαίσιο έγκλημα που μας συγκλονίζει, κρύβονται οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί, δηλαδή το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, που ανέχεται χρόνια τώρα την εκτροφή και τη γιγάντωση παράλογων και εγκληματικών καταστάσεων, που ξεκινούν από κέντρα σκοτεινά, όμως ορατά από όλους.
Αν θέλουν οι διάφοροι αυτόκλητοι ηγήτορες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους και όλοι μαζί τον ελληνικό λαό είτε από φόβο είτε από υπολογισμό είτε από ανομολόγητα κίνητρα, ας το κάνουν. Εγώ όμως θα πω την αλήθεια, όπως την βλέπω και όπως νομίζω ότι την βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Σταματήστε πια αυτό το βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι με τους κουκουλοφόρους και τα ΜΑΤ, που μόνο αίμα, δάκρυα και καταστροφές προσφέρουν στον Λαό μας. Οι αντικειμενικές συνθήκες, ειδικά σε σχέση με όσα περάσαμε και ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, δεν δικαιολογούν με τίποτα αυτή την κατάσταση. Μοιάζει σαν να θέλουμε να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας. Καιρός να μιλήσει και ο Λαός !" Αθήνα, 7.12.2008 Μίκης Θεοδωράκης

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η σημερινή ανάρτηση δεν θα περιλαμβάνει κείμενο.

Είναι απλά μια... έκθεση φωτογραφίας από εικόνες σχολείων.

Απολαύστε το θέαμα...
(Ευχαριστώ τον καλό φίλο που μου τις έστειλε)