Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Σχολικά εγχειρίδια και ιστορία

Για τα σχολικά βιβλία της ιστορίας ο λόγος!
Αυτές τις μέρες ξεκίνησε ένας διάλογος για το θέμα των σχολικών βιβλίων ιστορίας και τις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν σε αυτά· αν χρειάζεται να γίνουν.
Πάντως είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι εκείνο που θα φυτέψουμε στους ανθρώπους από μικρής ηλικίας, αυτό θα του συντροφεύει για ολόκληρη τη ζωή τους. Αυτό θα καθορίζει τη σκέψη τους, με βάση αυτό θα δρουν και θα αντιδρούν στην υπόλοιπη ζωή τους.
Η πρόθεση, λοιπόν, της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τα ιστορικά εγχειρίδια προκάλεσε τις πρώτες θετικές και αρνητικές αντιδράσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα αυτό θα πρέπει να γίνει αντικείμενο διαλόγου μέσα στην κοινωνία, ενός διαλόγου όμως μέσα σε θετικό πλαίσιο και που δεν θα αποσκοπεί στη διαιώνιση του ζητήματος με αποτέλεσμα την παραπομπή του στις… «ελληνικές καλένδες».

Τα σχολικά βιβλία χρειάζονται αλλαγές;
Η δική μου απάντηση είναι καταφατική.
Χρειάζονται αλλαγές, ιδιαίτερα τώρα που βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσιμη για την Κύπρο και που η δημιουργία ενός καλού κλίματος θα βοηθήσει στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο μεγάλων κοινοτήτων της Κύπρου.
Με αυτό καθόλου δεν υπονοώ ότι θα πρέπει να αποκρυβούν στοιχεία που να αλλοιώνουν την ιστορική πραγματικότητα.
Το αντίθετο πρέπει να γίνει, να προστεθούν στοιχεία που μέχρι τώρα αποκρύβονταν και που με αυτό τον τρόπο θα αποκαθίσταται η ιστορική πραγματικότητα.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας έχουν καθαρά ένα κακώς νοούμενο ελληνοκεντρικό προσανατολισμό (διότι υπάρχει και ο καλώς νοούμενος) ο οποίος οδηγεί σε δύο αποτελέσματα:
α) Αποκρύβεται η πολυπολιτισμικότητα της Κύπρου και οι πολίτες θεωρούν ότι ο μόνος πολιτισμός που υπήρξε σε αυτό τον τόπο είναι ο ελληνικός.
Αυτό οδηγεί και σε τραγελαφικά περιστατικά, όπως π.χ. στην περίπτωση του ανοίγματος της Λήδρας όπου ακόμα και δημοσιογράφοι, που υποτίθεται θα έπρεπε να ήταν ιστορικά καταρτισμένοι, μας έλεγαν ότι λίγο πιο πέρα βρίσκεται ο ορθόδοξος χριστιανικός ναός της Αγίας Σοφίας που οι Τούρκοι μετέτρεψαν σε τζαμί το 1964, ενώ κατά άλλους το 1974.
Οι άνθρωποι αυτοί αγνοούσαν ότι ο ναός αυτός ήταν καθολικός και όχι ορθόδοξος και ότι έγινε τζαμί το 1572!
β) Μέσα στα σχολικά βιβλία υπάρχουν κατασκευασμένοι μύθοι που με το πέρασμα του χρόνου θεωρούνται ιστορικές αλήθειες με αποτέλεσμα όταν επιχειρηθεί να διορθωθούν, κάποιοι να μιλούν για… παραχάραξη της ιστορίας.
Με άλλα λόγια, ελάχιστοι γνωρίζουν σε έκταση το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακής ιστορίας, πολλοί νομίζουν ότι ανέκαθεν η Κύπρος κατοικείτο από Έλληνες, αγνοώντας ότι το νησί αποικίστηκε μετά τον τρωικό πόλεμο από τους Μυκηναίους και τους Αχαιούς.
Πολλοί επίσης αγνοούν τα πολιτιστικά και πολιτισμικά μνημεία και στοιχεία που άφησαν οι διάφοροι κατακτητές και που αποτελούν μέρος της πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της Κύπρου.
Η άγνοια είναι ακόμα μεγαλύτερη σε ότι αφορά τον… προαιώνιο εχθρό μας, τον Τούρκο.
Δεν θα αναφερθώ στα όσα παρατραβηγμένα λέγονται για την περίοδο της οθωμανοκρατίας.
Θα περιοριστώ στα νεότερα χρόνια.
Οι Τούρκοι και οι τ/κύπριοι παρουσιάζονται ή δίνεται η εντύπωση ότι αποτελούν μια ενιαία ομάδα ανθρώπων, χωρίς διαφορές μεταξύ τους και που μόνιμο στόχο έχουν να βασανίζουν αυτό τον τόπο.
Και η ομάδα αυτή βρίσκεται πάντοτε στον αντίποδα των ε/κυπρίων σε σημείο που να αποτελούν ένα ανθελληνικό στοιχείο.
Και όλα αυτά χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά στο ότι – όπως συμβαίνει και στην ε/κυπριακή κοινότητα – υπάρχουν διάφορες ιδεολογικές και πολιτικές ομάδες που δεν έχουν τους ίδιους στόχους και οραματισμούς.
Έτσι τα γεγονότα του 1963-64 παρουσιάζονται συλλήβδην ως τ/κυπριακή ανταρσία, χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά στις αντίθετες φωνές μέσα στους τ/κύπριους, ακόμα και στις δολοφονίες τ/κυπρίων που αντιστάθηκαν στα διαμελιστικά σχέδια των τούρκων και τ/κύπριων εθνικιστών.
Αφήνω την αντιμετώπιση του ζητήματος της συμπεριφοράς μερίδας τ/κυπρίων στην περίοδο της ΕΟΚΑ, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τη στάση που κράτησε η ηγεσία των ε/κυπρίων έναντι τους από το 1940 και μετά.
Οποιαδήποτε ενέργεια των τ/κυπρίων εντάσσεται μέσα στους εθνικιστικούς προσανατολισμούς τους, ενώ η οποιαδήποτε ελληνική ενέργεια έχει… εθνικό χαρακτήρα, ακόμα και οι εθνικιστικές εξάρσεις μερίδας ε/κυπρίων!
Με αυτό τον τρόπο ο μαθητής και στη συνέχεια ο μελλοντικός πολίτης αδυνατεί να αντιληφθεί ότι οι εθνικισμοί και στις δύο κοινότητες έπαιξαν τον ίδιο ακριβώς ρόλο.
Αποκρύβεται το γεγονός ότι όσοι ε/κύπριοι και οι τ/κύπριοι που δεν πίστεψαν στην ανεξαρτησία αγωνίζονταν οι μεν για την ένωση και οι δε για τη διχοτόμηση με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στα γεγονότα του 1974.
Έτσι με έντεχνο τρόπο, απαλείφονται οι ευθύνες των ε/κύπριων εθνικιστών και φορτώνονται όλα στους τ/κύπριους και στους ξένους!
Επομένως δημιουργείται και συντηρείται η εντύπωση των καλών ε/κυπρίων και των κακών τ/κυπρίων. Δύο μεγάλα τσουβάλια που μπαίνουν στο ένα οι μεν και στο άλλο οι δε!
Φτάνοντας στο 1974 δίνεται έμφαση στην τουρκική εισβολή ενώ για το πραξικόπημα γίνεται μια επιφανειακή αναφορά. Το ίδιο και για την περίοδο 1971-74.
Για την εισβολή δίνεται έμφαση στις ωμότητες και στις βιαιότητες του τουρκικού στρατού – και σωστά γίνεται αυτό – χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά στις ωμότητες μερίδας ε/κυπρίων εθνικιστών εναντίον αμάχων τ/κυπρίων, είτε στην Τόχνη, είτε στην Αλόε, τη Μάραθα και το Σανταλάρι της επαρχίας Αμμοχώστου.
Γίνεται αναφορά στους 1619 ε/κύπριους αγνοούμενους – και καλώς γίνεται – αλλά καμιά αναφορά στους τ/κύπριους αγνοούμενους που αγνοούνται από την περίοδο του 1963 με αποτέλεσμα να ανακαλύπτονται ομαδικοί τάφοι και πολλοί να απορούν!

Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να γίνουν αλλαγές στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.
Για να λεχθούν τα πράγματα με το όνομα τους, για να καταρριφθούν μύθοι, χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι η αναφορά σε ελληνικές ευθύνες, απαλλάσσει την άλλη πλευρά από τις δικές της.
Με άλλα λόγια θα πρέπει επιτέλους να αποδοθούν τα του Καίσαρα στον Καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό!
Ας βρούμε λοιπόν το θάρρος να δούμε κατάματα την ιστορία του τόπου μας.
Μια ιστορία που δεν αφορά μόνο τους ε/κύπριους. Αφορά και τους τ/κύπριους, αφορά και τους Μαρωνίτες και του Αρμένιους και τους Λατίνους.
Αφορά όλους μας…

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Το μονόπλευρο και μονοδιάστατο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Έκρινα αναγκαία την ανάρτηση αυτού του άρθρου αφού τις μέρες αυτές ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά για τα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 1974.
Κάποιοι κλαίνε και οδύρονται για το ότι… ξεχάσαμε το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Δεν θα σταθώ στο πως και στο γιατί καθιερώθηκε αυτό το σύνθημα, το οποίο για μένα, και το τονίζω, είναι σωστό σύνθημα.

Κάποιοι λοιπόν, το τελευταίο διάστημα μιλάνε για εγκατάλειψη του.
Για εγκατάλειψη τίνος;
Μήπως της μονόπλευρης αντίκρυσης των πραγμάτων;
Τι εννοώ;
Ότι το ζητούμενο δεν είναι το τι ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ αλλά το ΤΙ ΞΕΧΝΩ!
Ή καλύτερα τι θέλουν να θυμούνται και τι θέλουν να ξεχνούν όσοι ισχυρίζονται ότι σήμερα ξεχάσαμε.
Ξεχάσαμε λοιπόν;
Όχι δεν ξεχάσαμε!
Τι δεν ξεχάσαμε;
- Δεν ξεχάσαμε την εισβολή, τον ξεριζωμό, τους θανάτους, τους βιασμούς, τις λεηλασίες. Και γι αυτό αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτήν και τις συνέπειες της.
Αν διαφωνούμε στον τρόπο απαλλαγής, είναι άλλο θέμα.
- Δεν ξεχάσαμε όμως ούτε το πραξικόπημα, ούτε την συνωμοτική πλεκτάνη που έζωσε την Κύπρο τα προ-πραξικοπηματικά χρόνια.
Αυτό το ξεχνούν όσοι σήμερα δήθεν υπερασπίζονται το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Ξεχνούν ότι το πραξικόπημα ήταν ο προπομπός της εισβολής. Ότι ήταν αυτό που έδωσε το νομικό και το ηθικό έρεισμα στην Τουρκία να επέμβει.

Όταν, λοιπόν, κάνουμε αυτή τη διαπίστωση, όταν διατυπώνουμε αυτή την ιστορική πραγματικότητα, κάποιοι μας λένε ότι θεωρούμε την εισβολή… ειρηνευτική επιχείρηση!!!
Μας λένε ότι θεωρούμε – άκουσον άκουσον - πως δεν φταίνε οι Τούρκοι αλλά εμείς, ότι δηλαδή αθωώνουμε την Τουρκία, ότι δικαιώνουμε την εισβολή!!!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαστρέβλωση της αλήθειας αλλά και της ιστορικής αλήθειας.
Μόνο άνθρωποι που βλέπουν μονόπλευρα και επιλεκτικά την ιστορία μπορούν να προβούν σε τέτοια συμπεράσματα.
Και αφού προβούν σε αυτό τον αντι-ιστορικό συλλογισμό, αφού καταλήξουν στο αντι-επιστημονικό συμπέρασμα τους, έχουν τη δύναμη να αποδώσουν στην άλλη άποψη (που δεν είναι αυτή που νομίζουν ότι είναι), παραλογισμό!
Και οι υβρίζοντες, έχουν το θράσος να μιλούν για ύβριν!
Όχι κύριοι,
Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ ότι φταίμε εμείς.
Διότι εγώ – και θέλω να πιστεύω το ίδιο και για την συντριπτική πλειοψηφία των ε/κυπρίων – δεν ταυτίζω τον εαυτό μου με την θλιβερή ελληνική και ε/κυπριακή φασιστική φατρία που προκάλεσε όλα τούτα τα κακά!
Δεν νιώθω καμιά ανάγκη να υπερασπιστώ τους όποιους Γρίβες, τους όποιους Παπαδόπουλους, τους όποιους Ιωαννίδηδες και να τους δικαιώσω ή να τους απαλλάξω από τις ασήκωτες ευθύνες τους.
Ούτε να τους ταυτίσω όλους αυτούς με τον ελληνισμό.
Ούτε έχω τη διάθεση να ταυτίσω τον κάθε τ/κύπριο με τον όποιον Ντενκτάς, τον όποιον Κιουτσιούκ, το όποιον Τουρκές ή Ετζεβίτ.
Ενόσω κάνουμε τις αναλύσεις μας βασιζόμενοι στον κακό Τούρκο και στον καλό Έλληνα, δεν πρόκειται να δούμε προκοπή.
Ενόσω, ως Κύπριοι ε/κ και τ/κ, δεν κάνουμε μια αυτοψία και μια ενδοσκόπηση, ενόσω δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας, ο τόπος δεν έχει σωτηρία.
Διότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Όσοι θέλουν να βλέπουν τη μία είναι δικαίωμα τους.
Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να κατηγορούν – και μάλιστα ασύστολα και χωρίς ίχνος ντροπής – όσους βλέπουν και τις δύο όψεις.

Υ.Γ.
Για να δείτε που οδηγούν οι μονόπλευρες αντιλήψεις και οι απόψεις του καλού Έλληνα και του κακού Τούρκου θα σας πω σε συντομία ένα περσινό περιστατικό:
Τον Οκτώβριο βρέθηκα σε ένα δημοτικό σχολείο εδώ στη Λευκωσία.
Μπήκα σε μια αίθουσα της 3ης τάξης και βλέπω πάνω στην πινακίδα φωτογραφίες από το 1974.
Τι είδα;
- Φωτογραφίες από την εισβολή, γυναικόπαιδα να κοιμούνται στο έδαφος μέσα στα χωράφια, ανθρώπους να τρέχουν να σωθούν, νεκρούς ανθρώπους κάθε ηλικίας.
Κάτω από κάθε φωτογραφία και μια λεζάντα: ε/κύπριοι πρόσφυγες, ε/κύπριοι τρέχουν να σωθούν, νεκροί ε/κύπριοι και ούτω καθεξής.
Τι δεν είδα;
Καμία φωτογραφία από το πραξικόπημα. Λες κι αυτό δεν συνέβη το 1974. (Αποτέλεσμα τέτοιων ενεργειών είναι όλες οι θέσεις που σχολίασα πιο πάνω).
Εν πάση περιπτώσει, φωνάζω τη νεαρή δασκάλα και τη ρωτώ:
- Τι είναι αυτές οι φωτογραφίες;
- Είναι φωτογραφίες από την τουρκική εισβολή του 1974.
- Και ποιος τις έβαλε εδώ;
- Τα παιδιά, τους είπαμε να κάνουν μια έρευνα και να φέρουν φωτογραφίες από την περίοδο εκείνη.
- Εσείς ξαναείδατε αυτές τις φωτογραφίες;
- Νομίζω πως ναι!
- Το ξέρετε ότι αν τις δει κάποιος που γνωρίζει μπορεί να βρείτε τον μπελά σας
- Μα γιατί; Τι κακό έκανα;
- Κυρία (λέω το όνομα της), αυτές οι φωτογραφίες είναι όντως από την περίοδο της εισβολής. Μόνο που όλοι αυτοί που εικονίζονται δεν είναι ε/κύπριοι αλλά τ/κύπριοι. Μάλιστα τα παιδιά πρέπει να βρήκαν αυτές τις φωτογραφίες από τ/κυπριακή ιστοσελίδα.
- Μα πως είναι δυνατόν; Είχαν και αυτοί τέτοια; Είχαν πρόσφυγες; Αγνοούμενους, νεκρούς;
- Δυστυχώς κυρία μου, οι φωτογραφίες αυτές είναι πραγματικές και είναι ντοκουμέντα από τη γενοκτονία που έγινε στα χωριά Αλόη, Μάραθα και Σανταλάρη τον Αύγουστο του ‘74.

Η νεαρή δασκάλα πραγματικά σοκαρίστηκε. Έτρεξε στο κομπιούτερ και μπήκε στην ιστοσελίδα που της είπα και διαπίστωσε ότι όσα της είπα ήταν αλήθεια…
Μπήκε στην τάξη, προσέγγισε σιγά σιγά την πινακίδα και αφαίρεσε τις φωτογραφίες.
Νιώθω ντροπή, μου είπε, ντροπή διότι εμείς οι ίδιοι που διδάσκουμε δεν ξέρουμε!
Θα πω στα παιδιά να φέρουν άλλες, σκέφτομαι όμως πως θα δικαιολογήσω την αφαίρεση αυτών που έφεραν…
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτε άλλο.
Τι μπορεί να προκαλέσει η μονόπλευρη και μονοδιάστατη προπαγάνδα, διότι αυτή δεν είναι ιστορία.
Και για να προλάβω αντιδράσεις θα πω ότι τα ίδια και χειρότερα γίνονται και στην άλλη πλευρά…
Σημείωση: Το παρόν άρθρο αποτελεί και απάντηση στα όσα γράφει στο μπλογκ του ο Απόστολος (http://enaliakypros18.blogspot.com/) και όχι μόνο.
Αποτελεί απάντηση και σε όσους αυτές τις μέρες καλούσαν σε συγκεκριμένη αντικατοχική εκδήλωση, κατηγορώντας όσους δεν ταυτίζονται μαζί τους λίγο πού ως ανθέλληνες…

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Ιούλης 1974 – Ιούλης 2008

Ακόμα ένας Ιούλης καταγράφεται στο ημερολόγιο μας.
Ακόμα ένας Ιούλης με άλυτο το κυπριακό.
Μόνο που ο φετινός Ιούλης, μετά από 34 χρόνια, βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού αν ελπίζει πραγματικά. Να ελπίζει ότι κάτι μπορεί να γίνει…

Όπως σχολίασα και στο μπλογκ του Άνευ:
Οι μνήμες δεν ξυπνούν κάθε 15 και 20 Ιουλίου. Οι δύο αυτές ημερομηνίες κατάστρεψαν την παιδική μας ηλικία. Κατάστρεψαν το μέλλον μας. Μα πάνω απ' όλα κατάστρεψαν το μέλλον αυτού του τόπου. Όσοι δεν έζησαν εκείνες τις περιόδους δεν μπορούν να καταλάβουν τι έγινε. Δεν ξέρουν τι σημαίνει στην πραγματικότητα πραξικόπημα και εμφύλιος πόλεμος. Ούτε μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει εισβολή και πόλεμος. Όποτε θυμηθώ αυτές τις μέρες νιώθω πολύ παράξενα. Δεν ξέρω αν είναι πίκρα ή οργή. Ίσως είναι όλα μαζί, μαζί με άλλα συναισθήματα. Αυτές οι ημερομηνίες, κατά τη γνώμη μου, είναι οι πιο μαύρες σε όλη την ιστορία αυτού του νησιού. Αιωνία η μνήμη εκείνων των παιδιών που χάθηκαν τόσο άδικα για τις βλακείες ορισμένων που καπηλεύονταν τον ελληνισμό. Και που όπως διαπιστώνω, άφησαν και διάδοχους...

Το παράξενο δεν είναι ότι άφησαν διαδόχους, αυτό είναι αναμενόμενο.
Το παράξενο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς, που μιλούν με τόσο πάθος εναντίον της κατοχής, που ζητούν επιστροφή στο ενιαίο, που χαρακτηρίζουν ευλογία τη Ζυρίχη σε σχέση με το σχέδιο Ανάν, είναι αυτοί που πάλεψαν ή υποστήριξαν την κατάλυση του ενιαίου κράτους.
Είναι αυτοί που επιδίωκαν, παρά το αδύνατον του πράγματος, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Είναι αυτοί που πολέμησαν με λύσσα και με πάθος τη Ζυρίχη.
Είναι αυτοί που έβγαζαν σπυράκια στη θέα της κυπριακής σημαίας…
Είναι όλοι αυτοί που μάχονται με λύσσα τη λύση που από το 1974 επιδιώκουμε.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην άλλη πλευρά.
Δεν ξέρω κατά πόσον μας απασχολεί ότι οι αντιδράσεις και στις δύο πλευρές, έχουν σχεδόν το ίδιο λεχτικό. Δεν ξέρω αν προβληματίζει το ότι το μόνο που διαφέρει είναι η λέξη ε/κύπριοι και τ/κύπριοι…
Πιστεύω ότι πλέον δεν πρέπει να μιλούμε αόριστα. Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Οι τελευταίες εξελίξεις που σημειώνονται στην Κύπρο ανησύχησαν όλους τους «πατριώτες» σε βορρά και νότο.
Πρώτο και καλύτερο το Ευρωκό.
Ο σεβαστός Δημήτριος Συλλούρης ανησυχεί από τις εξελίξεις.
Όπως δήλωνε στις 8 Ιουλίου 2008:
«…οι προσδοκίες είναι χαμηλές και πρόβλεψή του είναι ότι εμπλακήκαμε σε ένα δρόμο που δεν έχει επιστροφή και θα οδηγηθούμε είτε σε κακή λύση, είτε σε αδιέξοδο».
Κατά τα άλλα, λέει, στηρίζει τις προσπάθειες του Χριστόφια.
Το Ευρωκό όπως και μια μερίδα του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ ανησυχούν για το θέμα της κυριαρχίας και της ιθαγένειας.
Κάνουν διάφορα σενάρια και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Χριστόφιας βρίσκεται σε λάθος δρόμο.
Ο προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας μίλησε στην Αθήνα για την ανάγκη:
«να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να κατανοήσουμε την κρισιμότητα των καιρών και να χαράξουμε πορεία πλεύσης».
Αλλαγή γραμμή πλεύσης για να πάμε πού; Δεν μας είπε!
Μας είπε, ακόμα, ότι θα πρέπει να κλείσουν και οι δίοδοι προς τα κατεχόμενα!
Ο Λυσσαρίδης φοβάται: «Φοβούμαι ότι μαρτυρούμε εξελίξεις με άκρως αρνητικές συνέπειες»». (26/5/2008)
Στην άλλη πλευρά ο πατριάρχης Ραούφ Ντενκτάς ανησυχεί κι αυτός από τις εξελίξεις!
Ενώ οι δικοί μας κάνουν λόγο για υποχωρήσεις της ε/κυπριακής πλευράς, ο τέως ηγέτης των τ/κ δηλώνει:
«ότι τα αποτελέσματα των συνομιλιών που διεξάγονται για το Κυπριακό θα παρουσιαστούν στους Τ/Κ ως μεγάλη επιτυχία ενώ η ε/κ πλευρά δεν έχει υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από τις θέσεις της». (25/5/2008).
Μετά τον πατέρα, ο υιός Ντενκτάς τονίζει ότι:
«…ο κ. Ταλάτ και η «κυβέρνηση» των κατεχομένων ενημερώνουν λανθασμένα τους Τ/κ και είναι δύσκολο με λόγια να αναχαιτιστεί η κατάσταση».
Ο πρόεδρος του κόμματος Εθνικής Ενότητας Ταχσίν Ερτουγρούλογλου δηλώνει ότι:
«… ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ακολουθεί λανθασμένη πορεία στο Κυπριακό και δεν λαμβάνει υπόψη του τις προειδοποιήσεις».

Τελικά πόσο δίκαιο έχει ο Αλέξης Γαλανός όταν λέει ότι κάποιοι έχουν κάνει το κυπριακό βιοποριστικό επάγγελμα;
Αλήθεια, πόσοι απ’ όλους αυτούς θα βρεθούν πολιτικά άνεργοι όταν λυθεί το κυπριακό;

Υ.Γ. Όσοι δεν είδαν την εκπομπή «Ανοιχτοί Φάκελοι» του Κώστα Γενάρη στο ΡΙΚ την Παρασκευή 11 Ιουλίου, έχασαν!
Έχασαν διότι οι τ/κύπριοι απορριπτικοί μίλησαν με ανοιχτά χαρτιά. Και πραγματικά, επιβεβαίωσαν τα όσα είπα, λες και μιλούσαν τα δικά μας, γνωστά, παιδιά…
Μόνο που αυτοί τόλμησαν και είπαν ότι δεν θέλουν ομοσπονδία αλλά προτιμούν δύο κράτη.
Οι δικοί μας πότε θα βρουν το θάρρος να το πουν;



Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και η 9η Ιουλίου 1821

Η 9η Ιουλίου αποτελεί μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της Κύπρου.
Μαύρη σελίδα επειδή αυτή η ημερομηνία συνδέεται με τη θανάτωση εκατοντάδων ορθόδοξων από τον οθωμανικό στρατό.
Ξέρω ότι δεν περιμένετε να σας περιγράψω τα γεγονότα που λίγο πολύ (δεν) είναι γνωστά.
Θα κάνω απλώς κάποιες επισημάνσεις:

α) Τουλάχιστον οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι οι σφαγές της 9ης Ιουλίου συνδέονταν άμεσα με την επανάσταση στην Ελλάδα και την προέκταση της στην Κύπρο. Στα νεότερα χρόνια υπάρχει μια σχετική διαφοροποίηση, που αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση αυτής της παλαιότερης θέσης.
Οι σφαγές σχετίζονται, σύμφωνα με το σχολικό εγχειρίδιο, με το ζήτημα της αποδυνάμωσης της Εκκλησίας, ένα σχέδιο που εκπόνησε η τοπική οθωμανική εξουσία για να περιορίσει τις εξουσίες της Κυπριακής Εκκλησίας που δεν τους επέτρεπε να τρώνε μόνοι τους, τους κόπους του κοσμάκη.
Όσο και αν δεν μας αρέσει αυτή η επισήμανση, δυστυχώς αποτελεί μια πραγματικότητα.
Γιατί; Διότι προοπτική επανάστασης στην Κύπρο δεν υπήρχε. Αλλά και να υπήρχε, η ηγεσία του τόπου (βλ. Εκκλησία) δεν είχε τέτοιο σκοπό.
Απλώς θα αναφέρω ότι ο Κυπριανός κυκλοφόρησε εγκύκλιο στις 16 Μαΐου του 1821 προς όλους τους Ορθοδόξους που καλούσε το ποίμνιό του να παραμείνει αδρανές και να συμπεριφέρεται ραγιάτικα (=δουλικά), ακόμη και στον τρόπο ντυσίματος (δεδομένου ότι πολύχρωμα φορέματα χρησιμοποιούσαν μόνο οι αφέντες).
Η εγκύκλιος αυτή βρίσκεται καταχωρημένη στον Κώδικα Α' της Αρχιεπισκοπής.
Προηγήθηκε άλλη εγκύκλιος με την οποία ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός ζητούσε απ’ όλους τους Κύπριους να παραδώσουν τα όπλα τους ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα που κατείχαν. Ακόμα και τους χασάπηδες τους υποχρέωσε να παραδώσουν τα μαχαίρια τους για να δείξουν ότι δεν επρόκειτο να γίνει επανάσταση.
Η εγκύκλιος αυτή βρίσκεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών και φέρει ημερομηνία 22 Απριλίου 1821.
Πολλοί, λοιπόν, έχουμε την εντύπωση ότι όλα έγιναν για να αποτραπεί επανάσταση που ποτέ δεν προγραμματίστηκε και που ποτέ δεν έγινε.
Β) Ενώ λοιπόν μαθαίνουμε εκτενώς για τα γεγονότα της 9ης Ιουλίου και λίγα πράγματα για την Οθωμανοκρατία, ουδέποτε μαθαίνουμε για τις εξεγέρσεις που έγιναν στην Κύπρο, ιδιαίτερα από τον 17ο αιώνα και εντεύθεν.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ε/κυπρίων (δεν γνωρίζω τι γίνεται με τους τ/κύπριους), αγνοούμε ότι οι εξεγέρσεις αυτές ήταν κοινές, χριστιανών, μουσουλμάνων και λινοβάμβακων.
Αγνοούμε ότι αυτές δεν είχαν καμία σχέση με τα «εθνικά δίκαια» αλλά είχαν καθαρά κοινωνικό και οικονομικό χαρακτήρα.
Οι περισσότερες μάλιστα από αυτές είχαν ηγέτες μουσουλμάνους ή καθολικούς!
Γ) Αγνοούμε ότι ο μεγαλύτερος πολέμιος αυτών των εξεγέρσεων ήταν η Εκκλησία η οποία χρηματοδοτούσε, μάλιστα, την μεταφορά στρατού από τη Μ. Ασία για να καταπνίξουν τα κινήματα.
Και βεβαίως αγνοούμε ότι και η Εκκλησία της Κύπρου, όπως και η ελληνική, ήταν εναντίον της επανάστασης του 1821.
Στην Κύπρο ήταν εναντίων και άλλων επαναστάσεων που έγιναν αργότερα.


Ο Κυπριανός
Ποιος ήταν όμως ο Κυπριανός; Τι άνθρωπος ήταν και ποιο χαρακτήρα ανέδειξε;
Τα μόνα που γνωρίζουμε για το χαρακτήρα του είναι όσα περιγράφονται από τον Βασίλη Μιχαηλίδη σχετικά με την 9η Ιουλίου.
Το όνομα του συνδέεται με την απάνθρωπη μεταχείριση που έτυχε ο γηραιός αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος από τον τότε οικονόμο της αρχιεπισκοπής Κυπριανό.
Με συκοφαντίες και διαβολές κατάφερε να πείσει τον σουλτάνο να εξορίσει τον Χρύσανθο και να πάρει τη θέση του ο ίδιος με σουλτανικό φιρμάνι.
Ο γηραιός αρχιεπίσκοπος πέθανε στο δρόμο προς τα νησιά του Ιονίου όπου τον εξόρισε ο Κυπριανός.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αντέδρασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο αρχικά δεν δέχθηκε το διορισμό του Κυπριανού, αλλά ο θάνατος του Χρύσανθου άνοιξε το δρόμο στο φιλόδοξο ιεράρχη.
Αξίζει τον κόπο να δούμε πως έβλεπαν τον Κυπριανό ξένοι περιηγητές:
- Ο Άγγλος John Mcdonald Kinneir, που επεσκέφθη την Κύπρο τον Ιανουάριο 1814.
Αναφέρει ότι ο Κυπριανός ζούσε με πολυτέλεια στην Αρχιεπισκοπή όπου ο Kinneir φιλοξενήθηκε και γεύθηκε θαυμάσιο κρασί και άρτον ζυμωμένον με γάλα που προσεφέρθη στο δείπνο και ήταν ο ωραιότερος που εγεύθη στή ζωή του.
- Ο William Turner, που γνώρισε την Κύπρο το 1815, χαρακτηρίζει τον Κυπριανό ως πλεονέκτη τύραννο, γράφοντας μεταξύ των λοιπών εντυπώσεών του και τα εξής: «Τα αποτελέσματα της διοίκησής τους είναι ορατά παντού σ' όλο το νησί, γιατί ο Έλληνας αν και σπάνια αποκτά δύναμη όταν την αποκτήσει μεθά απ’ αυτήν και από αξιοκατάκριτος συκοφάντης μεταβάλλεται σε πλεονέκτη τύραννο…».
- Οι καταγραφές των περιηγητών λένε ότι ο Κυπριανός, είχε τόσην ισχύ ώστε ουσιαστικά δικτατόρευε στην Κύπρο, ενώ, κατά τον Kinneir, ασχολείτο μονοπωλιακά και με το εμπόριο σιτηρών, εκμεταλλευόμενος σκληρότατα το φτωχό λαό του.
- Κατά τον Henry Light που είχε επισκεφθεί τότε την Κύπρο το εισόδημα του αρχιεπισκόπου ήταν 40.000 δολάρια το 1814.
Αυτό ήταν το εισόδημα του φιλεύσπλαχνου αρχιεπισκόπου.
Και επειδή μπορεί να προκύψει το «επιχείρημα» ότι χρησιμοποιούσε τα λεφτά αυτά για να βοηθά τον φτωχό κόσμο, θα παραθέσω τρεις χαρακτηριστικές πληροφορίες:
1. Το 1813 δώρισε στο μοναστήρι του Μαχαιρά το τσιφλίκι στην Τύμπου, το οποίον είχε αγοράσει έναντι 16.000 γροσίων από τον Δημήτριο Παυλίδη.
2. Τον ίδιο χρόνο έκανε και μία άλλη δωρεά στο μοναστήρι το Μαχαιρά.
Δώρισε στον Μαχαιρά 15 δούλους προς ενίσχυση των άλλων 60 δούλων του μοναστηριού, που απασχολούνταν σε χειρωνακτικές εργασίες. (Κώδικας Α' της Αρχιεπισκοπής, σσ. 181-183)
Την παραχώρηση των δούλων χαρακτήρισε ο ίδιος ωσάν μίαν ευτελή προσφοράν πρός τήν υπέραγνον Δέσποιναν.
Εάν για τον Κυπριανό, η δωρεά 15 ανθρώπων ως δούλων ήταν απλώς μια ευτελής προσφορά προς την Παναγία, τούτο φανερώνει μια νοοτροπία και αντίληψη τουλάχιστον όχι χριστιανική, σημειώνει ο Άντρος Παυλίδης.
3. Όλα αυτά τα κέρδη που συγκέντρωνε ο Κυπριανός, δεν τα διέθετε, όπως μπορεί να νομίζουν κάποιοι για την ανακούφιση του καταπονημένου ποιμνίου. Αντίθετα!
Το 1812 διατάσσει με έγγραφο του τους Χριστιανούς του κατηλλικίου (=διαμερίσματος) Λεύκας να πληρώσουν αμέσως τους φόρους τους, παρά το ότι παραδέχεται ότι το ποσόν είναι πέραν των οικονομικών δυνατοτήτων των φτωχών υπόδουλων!
Ταυτόχρονα όμως προειδοποιεί πως: «άν γένη αμέλεια, [αν δεν πληρωθούν δηλαδή έγκαιρα οι φόροι], τότε στέλλονται απάνω σας πλήθος ιστιζάληδων σκληρών, οι οποίοι ως αστροπελέκια θέλουν σάς καταδυναστεύσει παντοιοτρόπως, καί θέλουν σάς ζημιόννη.. . καί λοιπόν νά έχετε τήν ευχήν μας, επιμελείσθε εις τήν πληρωμήν τών δοσιμάτων σας…».
Εξάλλου σε άλλο σχετικό έγγραφό του, ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου 1820, προς τους Χριστιανούς του κατηλλικίου της Μεσαορίας, ο Κυπριανός απειλεί να επιβάλει βάρος αλύτου αφορισμού σε όσους θα αποφύγουν να δηλώσουν τα πραγματικά εισοδήματά τους, για σκοπούς φορολογίας, ανακοινώνει δε και μακρά σειρά μέτρων που είχε πάρει ώστε η φορολογία να είναι τέτοια που κανένας να μην πληρώνει μήτε υπέρ δύναμιν, μήτε παρά δύναμιν.


Με όλα αυτά, ο κάθε καλόπιστος πείθεται ότι η δύναμη της Εκκλησίας, ιδιαίτερα επί Κυπριανού, είχε αυξηθεί κατά πολύ. Ο Κιουτσιούκ δεν μπορούσε να ανεχθεί άλλο τον επικίνδυνο πλέον Κυπριανό. Σημειώνεται ότι αρκετοί πασάδες, διοικητές, της Κύπρου είχαν πάρει την άγουσα προς την Πόλιν (αντικαταστάθηκαν δηλαδή) μετά από παραστάσεις των αρχιεπισκόπων προς τους σουλτάνους.
Υπάρχει ακόμα ένας λόγος που η διοίκηση αλλά και αρκετοί άλλοι μουσουλμάνοι έβαλαν στο στόχαστρο τον Κυπριανό.
Το 1804 εξεγείρονται οι μουσουλμάνοι στη Λευκωσία διαμαρτυρόμενοι για νέες φορολογίες που εξαγγέλθηκαν και που θα έπρεπε να πληρώσουν. Η αντίσταση τους συνετρίβη από τον Κυπριανό!!!
Και αυτό δεν του συγχωρέθηκε ποτέ…
----------------

Βιβλιογραφία – πηγές
  1. Άντρου Παυλίδη «Ιστορία της Νήσου Κύπρου.
  2. Άμαντου, «Σύντομη ιστορία της Κύπρου».
  3. Αζίζ Ιμπραχίμ, «Το παρελθόν και η πορεία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας».
  4. Ζανέττου Φ., «Η Ιστορία της Κύπρου».
  5. Θεοχαρίδης Ιωάννης, «Αθησαύριστα τουρκικά έγγραφα για τον πληθυσμό της Κύπρου επί τουρκοκρατίας», περιοδικό Κυπριακός Λόγος τ.53-54.
  6. Κυπριανού (αρχιμανδρίτη), «Ιστορία χρονολογική της Κύπρου».
  7. Κώστα Γραικού «Κυπριακή Ιστορία».
  8. Μιχαηλίδης Μιχάλης, Κύπρος: αγώνες λευτεριάς, εκδ. Τήνος, Αθήνα 1992.
  9. Παπαπολυβίου Πέτρος, «Υπόδουλοι ελευθερωταί αδελφών αλυτρώτων, εκδ. Κ.Ε.Π., Λευκωσία 1999».
  10. Πρωτοψάλτης Εμμανουήλ, Η Κύπρος εις τον αγώνα του 1821, εκδ. Ενώσεως Κυπρίων Ελλάδος, Αθήνα 1971.
  11. Τσικνόπουλου Ι., «Η Ιερά βασιλική και σταυροπηγιακή μονή της υπεραγίας Θεοτόκου του Μαχαιρά».
  12. Φιλίππου Λοζου, «Η Εκκλησία της Κύπρου επί τουρκοκρατίας»
  13. Χάκκετ Ι., «Ιστορία της ορθόδοξης εκκλησίας της Κύπρου.
  14. Χιλλ Γ., «Η Ιστορία της Κύπρου».
  15. http://www.istoria.gr/mar04/content04.htm

Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Καταστροφικές και σατανικές λατρείες ή πως το φανταστικό παρουσιάζεται ως πραγματικό

Βρέθηκα που λέτε την περασμένη Τετάρτη στην αρχιεπισκοπή όπου ο επίσκοπος Καρπασία και υπεύθυνο για τις αιρέσεις, Χριστοφόρος (και όχι Χριστόφορος, όπως μας είπε) Τσιάκκας μας κατατόπισε – με αφορμή ένα συνέδριο – για τις καταστροφικές, ολοκληρωτικές και σατανικές αιρέσεις που δρουν στην Κύπρο.

Ας δούμε μερι
κές από τις θέσεις που ανέπτυξε:



Μετά που διάβασε ένα κείμενο για τη δράση τέτοιων οργανώσεων ανά το παγκόσμιο (σκοτώνουν μικρά παιδιά, προκαλούν ζημιά σε ανθρώπους κλπ), κλήθηκε να απαντήσει αν υπάρχουν και στην Κύπρο τέτοιες οργανώσεις.
Απ. «Στην Κύπρο έχουμε ομάδες σατανιστικές οι οποίες μυούν παιδιά είτε μέσω διαδικτύου, είτε ακόμα και μέσω διαφόρων συναντήσεων όπου τους οδηγούν σε πλήρη εξάρτηση από τον αρχηγό και την οργάνωση με τρομακτικές για την προσωπικότητα των παιδιών και ειδικά των εφήβων του Γυμνασίου και του Λυκείου».
Παρακαλώ προσέξετε την πιο κάτω δήλωση. Ερωτηθείς πως φτάνουν κοντά τους πληροφορίες για τη δράση αυτών των οργανώσεων, μας είπε ότι είναι κυρίως από τους γονείς των παιδιών αυτών.
Και συνεχίζει:
«Κυρίως όμως τα θύματα που έχουμε στην Κύπρο και αφορούν παιδιά, είναι γιατί οι ίδιοι οι γονείς έχουν ενταχθεί σε τέτοιες ολοκληρωτικές ομάδες και καταστροφικές λατρείες και τα παιδιά του προσπαθούν να τα εντάξουν και να τα ομαδοποιήσουν μέσα στις ομάδες αυτές με όλες τις αρνητικές συνέπειες και επιπτώσεις που έχει στην ανάπτυξη και στην προσωπικότητα ενός τέτοιου παιδιού».
Εδώ δεν θα κάνω σχόλιο, το αφήνω σε σας.
Ρωτήθηκε αν υπάρχουν αριθμοί και στοιχεία για όσα ισχυρίζεται. Η απάντηση ήταν αρνητική λέγοντας ότι το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυξάνονται οι αριθμοί τέτοιων μυήσεων.
Στη συνέχεια ρωτήθηκε αν μπορεί να δώσει παραδείγματα όπου μια σατανιστική ομάδα παρέσυρε κάποιο παιδί.
Απάντησε δίνοντας ένα παράδειγμα με ένα παιδάκι (Β’ Γυμνασίου) που οι γονείς του το παρέσυραν και το έκαναν Μάρτυρα του Ιεχωβά, απομονώνοντας το από τα άλλα παιδιά της τάξης και του σχολείου.
Ρωτήθηκε επίσης αν εντάσσει τους Μ.τ.Ι. στις σατανιστικές λατρείες και απάντησε:
«Δεν εντάσσεται οργάνωση των Μ.τ.Ι. στις σατανιστικές λατρείες με την έννοια του σατανισμού. Όμως στον επίσημο κατάλογο της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας η οργάνωση αυτή εντάσσεται ανάμεσα στις ολοκληρωτικές οργανώσεις».
Σημειώνω ότι όλες οι αναφορές του γυρόφερναν τους Μ.τ.Ι. Αυτό δείχνει ότι πραγματικός στόχος δεν είναι οι ανύπαρκτες σατανιστικές λατρείες που δρουν (δήθεν) στην Κύπρο αλλά η συγκεκριμένη οργάνωση, που φαίνεται ότι είναι και η μόνη που δημιουργεί προβλήματα στο… ποίμνιο.
Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει όχι μόνο από το ότι αναφερόταν συνέχεια σε αυτή την οργάνωση αλλά και από το ότι, όταν κλήθηκε να κατονομάσει συγκεκριμένες οργανώσεις, είπε ότι δεν έχει στοιχεία αλλά με βάση τα όσα γνωρίζει δρουν διάφορες ομάδες φιλοσοφικού περιεχομένου, οργανώσεις που ασχολούνται με την υγεία και την καλή ζωή αλλά και κάποιες εταιρίες που πίσω τους κρύβονται ύποπτοι στόχοι και σκοποί!!!
Τέλος, αναφέρθηκε και σε μία έρευνα που έγινε στα σχολεία και έδειξε ότι το 17% των μαθητών ασχολείται ή ασχολήθηκε ή έχει γνώση περί σατανισμού.
Και αυτό, είπε, είναι ανησυχητικό.
Όταν ρωτήθηκε αν η γνώση του θέματος από κάποιους νεαρούς σημαίνει και ενασχόληση, απάντησε καταφατικά.

Αυτά σε συντομία. Είπε και άλλα τα οποία πάνω κάτω καλύπτονται με όσα ανάφερα.

Σημ: Μέσα σε εισαγωγικά και με κυρτά γράμματα είναι οι επί λέξει αναφορές του επισκόπου.